Σάββατο 30 Μαρτίου 2013

Βρε είναι πράματα αυτά με τον ξεβράκωτο που μου δώσανε βραβείο;

Επιτρέπεται δηλαδή τώρα εγώ η Γιαγιά Κασσιανή με τ΄ όνομα από καλό σπίτι με γαλλικά και πιάνο, μητέρα, γιαγιά, νοικοκυρά και επιπλέον τόσα χρόνια συντροφιά με τον Αγιο Πέτρο, μια πόρτα είμαστε με τον Αγιο μεγάλη η χάρη Του και έχουμε τις καλύτερες σχέσεις, πάνε κι έρχονται τα τσιζ κέηκ και τα ντολμαδάκια που πολύ τα τρώει ο Αγιος, και να πάθω εγώ τέτοιο χουνέρι;
Βέβαια αιτία του κακού είναι αυτή η εγγονή μου η Σόφη η κακομαθημένη, το τέρας που το μεγάλωσα με τόσες θυσίες και κόπους, με τις παρέες που κάνει. Πάει και βρίσκει εκεί όλα τα στοιχεία του φυράματός της στο πως το λένε αυτό το ιντερνέτ και τους κάνει φίλους.
Τώρα μου έδωσε βραβείο, λέει, ένα Παλιοκόριτσο από την Κρήτη, Ματίνα τη λένε έμαθα εξ εγκύρου πηγής, που είναι φίλες με τη δικιά μας και δίνουνε βραβεία η μια στην άλλη και παίζουνε κάτι παιχνίδια εκεί ο Θεός να τα κάνει.
Ακούς εκεί να μου δώσουνε εμένα βραβείο έναν νεαρό ξεβράκωτο θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου εγκεφαλικό θα πάθω.
Ωραιότατος νέος σαν τον Ερμή του Πραξιτέλους είναι βέβαια αυτός στο βραβείο αλλά τέλος πάντων το είδε και ο Αγιος Πέτρος εδώ πάνω κι έμεινε εμβρόντητος κι όχι μόνο ο Αγιος αλλά έχουν μαζευτεί εδώ όλοι και γελάνε μαζί μου. Κι ο Αριστοτέλης με τη Μαρίκα γελάνε, και ο αδελφός μου ο δήμαρχος και η Μερόπη εδώ είναι και τα παιδιά μου όλοι εδώ και γελάνε και κανένας δεν έμεινε κάτω βλέπεις οπότε η εγγονή μου αλωνίζει πλέον ανενόχλητη.
Αυτό το τέρας λοιπόν η εγγονή μου που δεν φτάνει πόσα μου έκανε όσο ήμουν κάτω αλλά τώρα με έκανε και πως το λένε ιστολόγιο. λέει, δεν ξέρω τι είναι αυτό, δηλαδή βούκινο μ' έχει βγάλει, έτσι έκανε από μικρό. Αμα δεν πέρναγε το δικό της, που εμείς την κακομάθαμε έτσι και της κάναμε όλα τα χατήρια βέβαια, καθότανε και τα έγραφε όλα σ' ένα τετράδιο και μετά μας έπρηζε να μας τα διαβάζει από δέκα φορές να τα εμπεδώσουμε.
Βρε γι' αυτό τη στέλναμε τόσα χρόνια στις Ουρσουλίνες αυτή τη μικρή και ξοδέψαμε τα μαλλιά της κεφαλής μας να μάθει τρόπους και συμπεριφορά; Ακούς εκεί να πάει να μπλέκει με παλιοκόριτσα και να μοιράζουνε βραβεία με νεαρούς άνευ εσωρούχων εντελώς !!! Και τι θα λένε και οι άλλες κυρίες των Ουρσουλινών κι αυτές που είναι σοβαρές γυναίκες με τα χαϊρια και τις προκοπές της δικιάς μας;
Το φυσάω και δεν κρυώνει, φέρτε μου το χάπι για την πίεση βρε, θα το πάθω το εγκεφαλικό. Εχει πέσει με τα μούτρα ο Αριστοτέλης και μου μετράει δεκαοχτώ φορές την πίεση και ο γιατρός Μπαχώμης καλή του ώρα κι αυτός εδώ δίπλα μου φρουρός μην πάθω τίποτα γιατί έτοιμη είμαι.
Με όλο αυτό το νταβαντούρι πήρε πρέφα και ο σύζυγός μου, άγιος άνθρωπος ήτανε αυτός κι έγινε θηρίο ανήμερο. Τι αίσχη είναι αυτά Κασσιανή μου είπε και κατέβασε τα μούτρα του στο πάτωμα κι άμα το κάνει αυτό ο Δημητράκης μου δεν υποφέρεται.
Βρε καλέ μου βρε κακέ μου, παίζουνε τα παιδιά σ' αυτό το ρημάδι το ιντερνέτ και κάνουνε αστεία του έλεγα εγώ, τίποτα αυτός, τα μούτρα του μέχρι τα πόδια να τα πατάει κιόλας. Τόχε που τόχε αυτό το χούι της ζήλειας, όσο νάναι κάθε γυναίκα κολακεύεται με λίγη ζήλεια, αλλά τώρα μόλις είδε και τον ξεβράκωτο, ήμαρτον Κύριε, έγινε του κουτρούλη ο γάμος εδώ μέσα και τρέχανε πέρα δώθε οι συγγενείς να μας τα συμβιβάσουνε γιατί μου είπε ότι δεν θέλει να με ξέρει πια και δεν το περίμενε από μένα τέτοιο πράμα  σ΄αυτή την ηλικία να κάνω τέτοια και ούτε ήξερε τι μου έλεγε μέχρι που παρενέβη και ο γιός μου καλή του ώρα και του είπε "ηρεμείστε πατέρα, αστεία κάνουν τα παιδιά κάτω" αλλά πού ν' ακούσει ο μαινόμενος Ορλάνδος ο Δημητράκης μου που παρθήκαμε από αγάπη και πολύ του κακοφάνηκε που πήρα εγώ βραβείο έναν ξεβράκωτο νεαρό και ποιος ξέρει τι βάζει με το νου του.
Σκέψου ότι τάβαλε και με το γιό του και τούπε "προφάσεις εν αμαρτίαις είναι αυτές κι εσύ να ασχολείσαι με τη δική σου γυναίκα όχι με τη δική μου" εν εξάλλω καταστάσει ο Δημητράκης με τον ξεβράκωτο σας λέω.
Τέλος πάντων ούτε ξέρω πώς θα το λύσω αυτό το θέμα με το Δημητράκη μου και κοντεύω να σκάσω. Εμείς πικρή κουβέντα δεν είπαμε ποτέ και μια ζωή να στέκομαι κερί αναμένο δίπλα του και κυρία με Κ κεφαλαίο και τώρα με τον Αγιο Πέτρο πρώτοι φίλοι εδώ πέρα να μου λέει ο Δημητράκης τέτοια λόγια και να με αμφισβητεί; Οχι, αυτό δεν θα το ανεχθώ.
Το χειρότερο όμως όλων είναι ότι δεν αρκέστηκε σε αυτά αλλά μου πέταξε και το δηλητήριό του "το είδα εγώ το μάτι σου Κασσιανή πώς το γούρλωσες μόλις είδες τον νεαρό, τον λιμπίστηκες φαίνεται" και άντε τώρα εγώ να τον πείσω ότι δεν τον λιμπίστηκα τον νεαρό που είναι και γλυπτό του Φειδία ο άθλιος !!!
Τέλος πάντων για να μη με πούνε και αγενή, διότι αγενής δεν υπήρξα ποτέ, ευχαριστώ την Ματίνα Παλιοκόριτσο http://paliokoritsofull78.blogspot.gr για το βραβείο της κι ας μου έφερε τόση ταραχή διότι εδώ που τα λέμε πόσο καιρό είχα να δω τέτοιο πλάσμα; Από την εποχή των ερώτων μας με τον Δημητράκη σίγουρα και αυτό όχι χωρίς εσώρουχα, έτσι φόρα παρτίδα και όλα έξω, θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου !!!!


Και ένα γλυκό κομμάτι για τη Ματίνα 
και για να ηρεμήσουμε από την έξαψη !!! 




Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

Μμμμ ....όπως μαρμελάδα από αρωματικές φλουδίτσες λεμονοπορτοκαλιού

Καλημερούδια !!!
Με όρεξη και κέφι σκέφτηκα να φτιάξω μια αρωματική μαρμελάδα λεμόνι - πορτοκάλι που να κάνει κάπως και για γλυκάκι κουταλιού και να αφήνει τη χαρακτηριστική δροσερή γεύση της για πολλή ώρα.
Κατέβηκα λοιπόν χαρωπά χαρωπά στον κήπο με το καλαθάκι μου, έκοψα ζουμερά υπέροχα λεμόνια και ολοστρόγγυλα λαμπερά πορτοκάλια και στρώθηκα στη δουλειά με υπομονή γιατί αυτή η μαρμελαδίτσα θέλει ....αρκετή υπομονή αλλά μας αποζημιώνει με το παραπάνω με τη φρεσκάδα, τη γεύση και το άρωμά της. Πάντα κάνω μικρές δόσεις από την κάθε μαρμελάδα για να την έχω πάντα φρέσκια.
Πήρα 4 μεγάλα πορτοκάλια και 3 μεγάλα λεμόνια με καθαρή φλούδα. Εάν αγοράσουμε τα φρούτα από το μανάβη πρέπει να είναι ακέρωτα. Η αναλογία 4 πορτοκάλια - 3 λεμόνια δίνει την γεύση του πορτοκαλιού και τη απαραίτητη σπιρτάδα του λεμονιού.
Σαπούνισα και ξέπλυνα καλά τα φρούτα και αφαίρεσα προσεκτικά τη φλούδα τους καθαρίζοντάς την με κάθετες τομές. Εν συνεχεία καθάρισα με μυτερό μαχαιράκι το εσωτερικό άσπρο της φλούδας ώστε να μείνει όσο το δυνατόν πιο καθαρή για να μην πικρίσει, έβαλα τις φλούδες να βράσουν μέχρι να μαλακώσουν και κατόπιν έκοψα κάθε φλούδα σε μικρές λωριδίτσες πάχους 2-3 χιλιοστών όπως φαίνεται στην εικόνα. Αυτό θέλει υπομονή, σταθερό χέρι και λεπτό μαχαιράκι και είναι το μυστικό για την επιτυχημένη εμφάνιση αυτής της μαρμελάδας. Βγήκαν 3 κούπες ψιλοκομμένες φλούδες.
Φλούδες λεμονοπορτοκαλιών βράζουν
Ψιλοκόβω τις φλούδες σε λεπτές λωρίδες πάχους 2-3 χιλιοστών.

Στη συνέχεια έβρασα και 2 από τα πορτοκάλια που καθάρισα για να προσθέσω τον πολτό τους στη μαρμελάδα και τα έλιωσα με το πηρούνι αφαιρώντας τις ίνες. Προτίμησα να βάλω μόνο δυο πορτοκάλια στη δόση αυτή ώστε να μην είναι πολύ πολτώδης η μαρμελάδα και να υπερισχύουν οι ψιλοκομμένες φλουδίτσες.
Πολτός 2 βρασμένων πορτοκαλιών
Εχοντας τελειώσει με φλούδες και πολτό πορτοκαλιών έβαλα 6 κούπες νερό και 3 κούπες ζάχαρη (ποσότητα ίση με το φρούτο) να βράσουν για μερικά λεπτά και έριξα μέσα στο σιροπάκι αυτό τα φρούτα μου να βράσουν για 40-45 λεπτά. Το νερό το βλέπουμε πάντα με το μάτι, αν χρειαστεί προσθέτουμε ώστε να μη γίνει στεγνό το μείγμα και να δέσει σωστά.

1ο στάδιο βρασμού
Και να το αποτέλεσμα της προσπάθειάς μου, η μαρμελάδα στο βαζάκι πλέον έτοιμη. Βγήκε περίπου 400 γραμμάρια (ένα μεγάλο βάζο μαρμελάδας εμπορίου). Οτι μπαίνει σε αποστερωμένα βαζάκια και ζεστή όπως είναι την αναποδογυρίζουμε και τα σχετικά περιττό να σας τα πω γιατί εσείς τα ξέρετε καλύτερα από μένα.


Στο σπίτι ξετρελλάθηκαν με την πιπεράτη δροσερή γεύση της και την πολύ όμορφη εμφάνισή της. Είναι αλλιώτικη από τις συνηθισμένες.
Περιτό να σας πω ότι με αυτήν εκτός από μαρμελάδα για το πρωϊνό ή το γιαουρτάκι έχετε και ένα πρώτης τάξεως γλυκάκι κουταλιού όπου βέβαια μπορείτε να προσθέσετε, αν θέλετε, και καθαρισμένο αμυγδαλάκι που του πάει όνειρο όπως κάνουμε στο κυδώνι !!!

Στην υγειά μας λοιπόν με δροσερό νεράκι και το απαραίτητο δαντελένιο σεμεδάκι της γιαγιάς Κασσιανής για τη φωτογράφηση παρακαλώ σε σερβιτσάκι του πρωϊνού !!!







Πολλά γλυκά φιλάκια σε όλους

Σόφη



Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

Μια γλυκειά καλημέρα σε όλους

Καλημερούδιαααααα
Κι ας βρέχει, κι ας φυσάει....η άνοιξη είναι μπροστά μας !!!
Κερνάω....
Καφεδάκι ή τσαγάκι, χυμό φρέσκο, σπιτική μαρμελάδα από τα χεράκια μου και λιχουδίτσες για ένα χαρούμενο πρωϊνό να πάει καλά η βδομάδα μας που ευτυχώς είναι μικρότερη κατά 1 μέρα !!!
Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων και η Μαίρη Πόππινς πέρασαν πριν λίγο από δω και τα είπαμε.
Αύριο σας έχω και τη συνταγή της νέας μου μαρμελάδας "λεμόνι - πορτοκάλι" που βγήκε υπέροχη.
Πολλά φιλιά σε όλους σας
Σόφη








Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

25η Μαρτίου : επέτειος και υπόμνηση



Η γιαγιά Κασσιανή σε νεανική φωτο (1927)
Το να μαθαίνουμε σωστά την ιστορία μας και να θυμόμαστε αυτά που πρέπει είναι υποχρέωσή μας.
Για μας τους ίδιους, για τα παιδιά που μεγαλώνουμε, για τις γενιές που θάρθουν.
Η εθνική μας αξιοπρέπεια δεν είναι μια έννοια παλιά, ξεπερασμένη, κατάλληλη μόνο για μερικούς γραφικούς που μένουν στο περιθώριο.
Είμαστε εμείς οι ίδιοι...η εθνική μας αξιοπρέπεια.
Είναι η ίδια η ύπαρξή μας ως έθνος, ως φυλή, ως ιστορική πορεία στο χρόνο, όπως για κάθε λαό.
"Ολβιος όστις της ιστορίας έσχε μάθησιν"
Ευτυχής είν' εκείνος που γνωρίζει ιστορία....

Χρόνια πολλά σε όσους και όσες γιορτάζουν !!!!



Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013

Διπλό βραβείο για τη γιαγιά Κασσιανή και το χαρίζει στους......

Είπα χτες ότι πήραμε το περίφημο Ροζ Αρκούδι από τον αγαπημένο Ασωτο Γιό και.....τσουπ βρήκα το βραβείο διπλό και από την αγαπημένη Marilise 2   http://katitimou.blogspot.com/ που μου άφησε το εξής γλυκό μήνυμα : με πρόλαβε ο ασωτούλης λοιπόν δεν με νοιάζει δεν θα κάνω πίσω εγώ θα στο ξαναχαρίσω Σοφάκι μου γιατί σας αγαπώ και τους δυο. φιλιά.
Τι χαρά ήταν αυτή !
Μαριλιζάκι ευχαριστώωωωωω πάρα πάρα μα πάραααα πολύ !!!
Και βέβαια αμέσως σκέφτηκα πονηρά ότι αφού με την πρώτη βράβευση το έδωσα σε 5 φίλους να το δώσω με τη δεύτερη και σε άλλους 5 γιατί αγαπώ πολύ τα blogs τους !!!
Τα 4 πράγματα που έπρεπε να πω τα είπα χτες και κάντε τον κόπο να κοιτάξετε την προηγούμενη ανάρτηση.
Χαρίζω λοιπόν το υπέροχο Ροζ Αρκούδι στους :



1. Νeli  http://neli62.blogspot.com/
γιατί το Ροζ Αρκούδι ταιριάζει περίφημα στο υπέροχο blog της με τα Αρώματα και τις Γεύσεις!

2. Misirlou http://misirlouhandmade.blogspot.com/
γιατί είναι  ροζ και πολύχρωμο και κοκέτικο και κομψό και....έτσι θέλω τέλος πάντων !

3. L' Atelier de Marie - Anne http://latelierdemarieanne.blogspot.gr/
γιατί έχει τόσα πολλά καταπληκτικά χειροποίητα πράγματα που πολύ θα ήθελα να φτιάχνω κι εγώ !

4. Παλιοκόριτσο http://paliokoritsofull78.blogspot.gr/
γιατί μ' αρέσει που τη σπάει στους δήθεν και πολύ την πάω !

5. Δελφινάκι http://delfinaki-sunset.blogspot.gr/
γιατί λατρεύω τα δελφίνια γενικώς και τα ...δελφινοκόριτσα bloggers !

Και παρακαλώ φίλοι μου αγαπημένοι όποιος δει κανέναν από τους βραβευθέντες ας τον ειδοποιήσει να περάσει για την παραλαβή γιατί μπορεί να μη φτάσει το mail !!!

Φιλάκιααααααααα !!!!

  

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013

Η γιαγιά Κασσιανή πήρε κι άλλο βραβείο

Εχω ξετρελλαθεί μ΄αυτό το ροζ αρκούδι που αναβοσβήνει
Είναι το βραβειάκι που μου χάρισε στις 11 Μαρτίου
ο Ασωτος Γιός http://aswtosgios.blogspot.gr/
γιατί αγαπάει, λέει, τις γιαγιάδες
Κι εμένα μου αρέσει ο Ασωτούλης πολύ
και τον διαβάζω μετά μανίας...
Αλλωστε για τις γιαγιάδες δεν υπάρχουν άσωτοι γιοί, 
υπάρχουν μόνο παιδιά
τρυφερά, πεισματάρικα, χαϊδεμένα, πονεμένα,
ζόρικα, θυμωμένα, ζωηρά, παθιασμένα,
αλλά πάντα και μόνο παιδιά
που αυτές τα φέρνουν βόλτα με μαγικό τρόπο...
Ευχαριστώ πολύ υιέ μου υιέ μου ...άσωτε και αγαπητέ !!!!!



Τώρα πρέπει να κάνω ότι έκανε και να πω 4 πράγματα...
ορίστε τα λέω ....

Γιατί δημιούργησα το Blog μου;
Εχω άλλα δύο....έφτιαξα κι αυτό να τριτώσουν χαχα
Σοβαρά τώρα τούτο δώ το λατρεύωωωωω

Ποια Blogs επισκέπτομαι συνήθως ;
Οσα έχω στη λίστα μου που τα έχω χιλιοψάξει και τ' αγαπώ
αν βρεθεί και κανένα άλλο λατρευτό το κολλάω κι αυτό και πάει λέγοντας...
τρελλαίνομαι που τόσος κόσμος εκεί έξω έχει τόσο καλή γραφή...
αρνούμαι να διαβάσω ρατσιστικά, φασιστικά και κατινιές....

Ποια είναι τ' αγαπημένα μου θέματα;
Ολα μούρχονται στο νου αλλά πρέπει νάναι
ή μωβ της λεβάντας
ή ροζ του ονείρου
ή άπειρο λευκό
τα άλλα χρώματα τ΄ αφήνω για τα άλλα δύο blog μου
γιατί εδώ κινούμαι με το μαγικό χαλί και το αερόστατο...

Μια λέξη που χρησιμοποιώ πάντα στο blog;
Το "και" γιατί στις μεγάλες προτάσεις δεν βάζω τελεία
και γίνονται ωραίοι σιδηρόδρομοι που δεν θα τολμούσα
να γράψω αλλιώς....χαχαχα

Τώρα πρέπει να δώσω το βραβειάκι σε άλλους 5 φίλους
να χαρούν κι αυτοί και να παίξουν...
Είναι πολύ δύσκολο βραβείο ένα ροζ αρκούδι που αναβοσβήνει...
δεν είναι μια φωτογραφία που την κολλάς εκεί πέρα και ξεμπερδεύεις...
θέλει το ανάλογο περιβάλλον και την ανάλογη στοργή...

Καλώ λοιπόν 5 φίλους που δεν το έχουν πάρει ήδη απ' ότι είδα και είναι

1. Ντελίριουμ Τρεμένς
http://deliriumtremens-tremens.blogspot.gr/
γιατί λατρεύω τη γραφή του και θέλω να δω πού θα τακτοποιήσει αυτό το ροζ αρκούδι !

2. Ιστορίες Τέχνης
http://texnistories.blogspot.gr/
γιατί νομίζω ότι το ροζ αρκούδι πάει πολύ σε γλυκειές ιστορίες τέχνης σαν κι αυτές !

3. Old things
http://memorieswitholdthings.blogspot.gr
γιατί εκτός των άλλων καλών και ωραίων που έχει είναι κι απ' τη Σαλονίκη !

4. Αρωμα Μελοκάνελλου
http://melikaikanella.blogspot.gr/
γιατί όλα σ΄ αυτό το blog είναι μέλι και κανέλα...το ροζ αρκούδι λείπει...οπότε...!

5. Tante Kiki
http://tantekiki.blogspot.gr/
γιατί το ροζ αρκούδι ταιριάζει απίστευτα σ΄ αυτό το ζαχαρένιο περιβάλλον !

Πολλά γλυκά φιλάκια σε όλους σας !!!!!!!

Πόσο μ' αρέσουν οι χαρταετοί



Ετσι ψηλά που πετάνε ελεύθερα στον ουρανό
με τις μακριές πολύχρωμες ουρές τους
χαριτωμένα χάρτινα όνειρα μιας μέρας......






Καλή Σαρακοστήηηηη !!!!!!!!

Σάββατο 16 Μαρτίου 2013

Αποκριάτικα μαλλιοτραβήγματα



Κάθε χρόνο τις Απόκριες γινότανε της τρελλής και της παλαβής στο πάρτυ που κάναμε με τον αδελφό μου στο σπίτι μας και καλούσαμε όλα τα παιδιά που γνωρίζαμε κι αυτά που χωνεύαμε κι αυτά που δεν χωνεύαμε γιατί έτσι γινότανε στα καλά σπίτια τότε και δεν μπορούσες να κάνεις αλλιώς γιατί σε λέγανε ακοινώνητο κι αυτό ήτανε πάρα πολύ κακό πράγμα γιατί η γιαγιά μου η Κασσιανή τους ακοινώνητους τους έλεγε και ψωριάρηδες και ξύνιζε τα μούτρα της.
Οταν ερχόντουσαν οι Απόκριες τα μεγάλα γεγονότα ήτανε δύο στο σπίτι μας η Τσικνοπέμπτη όπου ερχόντουσαν όλοι να φάνε του σκασμού και να πιούνε σόδες μετά και το δικό μας το πάρτυ που ήτανε βέβαια το γεγονός της χρονιάς κάθε φορά !!!
Μια βδομάδα πριν οι προετοιμασίες, μια βδομάδα μετά οι μεγάλοι ξεροί απ' την κούραση κι εμείς με τον αδελφό μου τρελλαμένοι απ' τις εντυπώσεις πιο πολύ από την συνήθη τρέλλα μας που έλεγε και ο γιατρός Μπαχώμης γράφαμε σαν τα χαζά στα λευκώματα για το πάρτυ του 1968, του 1969 και δώστου πάρτου όλα τα πάρτυ.
Η γιαγιά μου η Κασσιανή μαγείρευε μια βδομάδα, η μάνα μου συγύριζε μια βδομάδα, η Μαριέτα μας ξεσκόνιζε μια βδομάδα, ο πατέρας μου ψώνιζε μια βδομάδα και επίσης κρεμιότανε σαν τη μαϊμού στη σκάλα όλη τη βδομάδα να στολίσει με σερμπαντίνες τους πολυέλαιους στο σαλόνι και να κρεμάσει αποκριάτικα από το ταβάνι μέχρι κάτω και εγώ με τον αδελφό μου τσακωνόμαστε όλη τη βδομάδα πριν το πάρτυ γιατί τόχαμε σε κακό να μην τσακωθούμε γενικώς...
Εκείνη τη χρονιά τσακωθήκαμε γιατί δεν θέλαμε μεγάλους στο πάρτυ μας αλλά εκείνος φοβότανε να το πει ενώ εγώ το φώναζα με όλη μου τη δύναμη και ξεφώνιζα όλη μέρα "οι μεγάλοι στο κλουβί τους οι μεγάλοι στο κλουβί τους" μέχρι που η γιαγιά μου η Κασσιανή μου είπε "αν δεν σκάσεις πάρτυ δεν έχει πού ακούστηκε μικρά παιδιά να αλωνίζετε μόνα σας εδώ μέσα και ν' ανοίγετε τις μπαλκονόπορτες ιδρωμένα λες και δεν σας ξέρω τι θα κάνετε που θα πετάτε και το Γιαννάκη όπως πέρσι χάμω σαν το παλιοτσουβάλι και θα φρακάρετε τη Μαλβίνα την καημένη στη λεκάνη του καμπινέ" και μετά εγώ έσκασα γιατί θυμήθηκα ότι είχα δώσει το λόγο μου μετά τα περσινά τέρατα και σημεία να είμαι Παναγία φανερωμένη μεγάλη η χάρη της....
Τέλος πάντων με τούτα και με κείνα που έλεγε και η γιαγιά μου η Κασσιανή σε γιορτινή ατμόσφαιρα μια βδομάδα μετά την Τσικνοπέμπτη όπου είχαμε φάει όλοι του σκασμού και τον θείο Αριστοτέλη τον είχε πάρει ένα ασθενοφόρο γιατί έφαγε πολύ αρνί αλλά δεν πέθανε ευτυχώς ήρθε επιτέλους το ευλογημένο Σάββατο της Τυρινής όπου δεν τρώγαμε τυριά αλλά είχαμε το πάρτυ μας και είχαμε αρχίσει από τις 12 το μεσημέρι να στήνουμε τον καυγά με τον αδελφό μου ποιός θ' ανοίγει την πόρτα, τι δίσκους θα βάλουμε, αχ δε μ' αρέσει το ροζ τούλι στη στολή είμαι σα βλαμμένο, μαμά βάψε μου τα μάτια και τέτοια πολλά και μέσα στο σπίτι ήτανε μια ατμόσφαιρα ωραία όπου τη Μαριέτα την πόναγε το κεφάλι της και τόχε δέσει μ' ένα πανί όπως κάνανε στην Ανδρο που ήτανε το χωριό της γιατί έλεγε θα με τρελλάνουν κυρία αυτά δεν είναι παιδιά είναι οι ξαποδίτες αλλά εμείς ήμασταν καλά παιδιά με πάρτυ γιαυτό είχαμε μια έξαψη όπως έλεγε η μαμά μου λόγω του πάρτυ απλώς και δεν χρειαζόμαστε εξορκισμό και διάβασμα από τον παπά Ηλία όπως έλεγε η Μαριέτα που γενικά μας χώνευε πολύ αλλά στο πάρτυ μας δεν μας χώνευε καθόλου.
Μόλις ο κούκος χτύπησε 4 η ώρα οι φίλοι χωνεμένοι κι αχώνευτοι άρχισαν να καταφτάνουν με τις μαμάδες τους, τις στολές τους και κάτι άλλα που λέγαμε με τον αδελφό μου γλαστροτουρτοδώρα γιατί είχαμε μια μανία να φτιάχνουμε λέξεις που μόνο εμείς καταλαβαίναμε και τις εξηγούσαμε μόνο στους φίλους μας.
Ηρθανε και κάτι άσχετοι όπως πάντα και ποτέ δεν καταλαβαίναμε γιατί ενώ εμείς δεν τους γράφαμε ποτέ πρόσκληση για το πάρτυ μας αυτοί πλακώνανε σαν τις ακρίδες και μας χειροκρατάγανε άμα χορεύαμε και πολύ μας νευριάζανε και ήτανε οι συνηθισμένοι ο θείος Αριστοτέλης με τη θεία Μαρίκα, η εξαδέλφη Ελενίτσα που ήτανε της παντρειάς με τους γονείς της που είχανε παντρευτεί ήδη και κάτι φιλενάδες της γιαγιάς μου της Κασσιανής και ειδικά γι΄αυτές ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ερχόντουσαν κάθε χρόνο αλλά πηγαίνανε μαζί με τη γιαγιά μου την Κασσιανή στο φιλόπτωχο της ενορίας και φαίνεται της καλούσε μετά και στο πάρτυ που ήτανε είπαμε γεγονός και πολύ τους άρεσε γιατί μάλλον δεν θα είχανε αλλού να πάνε εκτός από το φιλόπτωχο και το δικό μας πάρτυ.


Ο αδελφός μου εκείνη τη χρονιά είχε ντυθεί πειρατής με το ένα μάτι κλειστό και το ένα χέρι με γάντζο και ήθελε ντε και καλά να αναλάβει το πικάπ γιατί είχε διαλέξει τα καλύτερα δισκάκια Μάμυ μπλου, το Καζαντζόκ, το Γιάνγκα, το Ακαζαντιρένε, το Κορίτσι του Μάη, το Στις 16 Μάη μήνα και το Πίσω από τις Λέξεις κρύβεται ο Αλέξης και είχε και Αλ Μπάνο και Ανταμό και Τομ Τζόουνς και Πασχάλη γιατί άμα δεν τα είχε αυτά ένα πάρτυ ήτανε χάλια και άμα δεν τα είχες δεν έπρεπε να κάνεις πάρτυ γιατί μετά όλοι σε κοροϊδεύανε και δε σου μιλάγανε γιατί ήσουνε βλαμμένο και πολύ βλάχος.
Μ' αυτή τη στολή όμως με το γάντζο και το ένα μάτι κλειστό δυσκολευότανε με τα δισκάκια κι εγώ του έλεγα να μην κλείσει το μάτι και να μη βάλει γάντζο αλλά τι πειρατής θα είμαι έλεγε αυτός και τελικά το έκλεισε το μάτι κι έβαλε και γάντζο και πάλευε πολλή ώρα να βάλει και να βγάλει τους δίσκους που κάνανε γρούτσου γρούτσου και κριιιιιιτςςςςςςς πριν τους βάλει. Ευτυχώς που ήρθε ο Αντώνης ο φίλος του ντυμένος Πιστολέρο του Φαρ Ουέστ κι έβαζε αυτός τους δίσκους και ησυχάσαμε από τα γρούτσου γρούτσου που έκανε ο γάντζος κι ανατριχιάζανε τα κορίτσια και λέγανε τον αδελφό μου βλαμμένο.
Ο Νίκος το άλλο βλαμμένο από το απέναντι σπίτι που ήτανε ντυμένος Ζορό ήθελε κι αυτός να βάζει δισκάκια αλλά δεν τον αφήναμε γιατί θα τα έκανε θάλασσα πάλι όπως πέρσι που έβαζε όλη την ώρα ένα ηλίθιο τραγούδι που έλεγε "Μπέιμπυ μην κουνιέσαι" και στο τέλος τον βρέξαμε με το λάστιχο της βεράντας κι αυτός πήγε και το είπε στη μαμά του μια χοντρή που είχε σφηνωθεί στον καναπέ ανάμεσα στη γιαγιά μου την Κασσιανή και το θείο Αριστοτέλη και καταβρόχθιζε τυροπιτάκια και όταν τον είδε βρεμμένο του έβγαλε το παντελόνι μέσα στο σαλόνι και τον πασπάτευε να δει αν είχε βραχεί και το σώβρακό του και επειδή είχε βραχεί και το σώβρακο τον πήρε και φύγανε και ησυχάσαμε.

Η Φανή που ήτανε το πιο ωραίο κορίτσι της τάξης είχε ντυθεί Βασίλισσα της Νύχτας και χόρευε μόνη της το Ο Μιο Σινιόρε και όλα τα αγόρια την κοιτάγανε σα χαζά μέχρι που τη ματιάσανε και στραμπούλιξε το πόδι της και ησυχάσανε τα άλλα κορίτσια που είχανε σκάσει από τη ζήλεια τους τόση ώρα. Και μετά η Φανή καθότανε και κουβέντιαζε με τη Ιώ που ήτανε καλή μαθήτρια αλλά δεν της άρεσε καθόλου ο χορός γιατί ήτανε χοντρή και δεν είχε ντυθεί τίποτα γιατί δεν της χωράγανε οι στολές και είχε έρθει με τα καλά της και μια καραμούτζα πράσινη που την κούναγε πέρα δώσε και χτύπαγε τα παιδιά και γι' αυτό κανένα δεν την χώνευε και όλο παραπονιότανε η μάνα της που δεν τη θέλαμε στα παιχνίδια αλλά βασικά καλά κάναμε και δεν τη θέλαμε γιατί ήτανε φυτό.
Οι αδελφές Παυλίδη οι δίδυμες που έτσι τις λέγανε όλοι δεν ξέρω γιατί είχαν έρθει ντυμένες Κοκκινοσκουφίτσες και οι δυο με την ίδια στολή ακριβώς και έγινε μεγάλη συζήτηση γιατί ήτανε δύο Κοκκινοσκουφίτσες χωρίς κανένα Κακό Λύκο. Αλλά κάθε χρόνο αυτές φοράγανε ίδιες στολές και τις ξέραμε πια. Πέγκυ και Νατάσσα οι αδελφές Παυλίδη μονίμως μαζί και μονίμως αγαπούσανε το ίδιο αγόρι τον Πάνο τον ψηλό και τρέχανε από πίσω του όλη την ώρα, ψηλός αυτός κοντές αυτές σαν αλατιέρα ήτανε και πολύ γελάγαμε όλα τα παιδιά και τους κοροϊδεύαμε αλλά τελικά αυτές κυνήγα κυνήγα τον Πάνο και οι δυο τον στριμώξανε μια μέρα στην τουαλέτα στο πάρτυ της Ζωρζετούλας στη Φιλοθέη και τους έπιασε η μάνα του να παίζουνε το γιατρό και έγινε της τρελλής γιατί η μάνα του θύμωσε και έλεγε ότι πάνε να τυλίξουνε το γιό της αλλά μάθαμε στα σίγουρα ότι οι δίδυμες δεν είχανε ούτε χαρτί ούτε κορδέλα και μετά είπαμε τι βλακείες είναι αυτές πώς θα τον τυλίξουνε χωρίς κορδελόχαρτα και γελάγαμε γιατί η μάνα του Πάνου θα ήτανε σίγουρα χαζή.
Ο Πάνος ο ψηλός ήτανε ντυμένος κάθε χρόνο αστυνομικός γιατί ο μπαμπάς του ήτανε αστυνόμος και η μάνα του που είχε στο κεφάλι της ένα ηλίθιο κότσο μπανάνα έλεγε στο σαλόνι στη θεία Μαρίκα ότι δεν τον άφηνε ο μπαμπάς του να βάλει άλλη στολή για να μη γίνει ντιντής. Εγώ δεν ήξερα τι είναι το ντιντής και πήγα να ρωτήσω αν είναι κακό πράμα αλλά η γιαγιά μου η Κασσιανή που δεν χώνευε γενικά τους αστυνόμους με περίεργες ιδέες μούριξε μια άγρια ματιά και μου στάθηκε ο κεφτές στο λαιμό και μετά με χτυπάγανε στην πλάτη να ξεπνιγώ και η γιαγιά μου η Κασσιανή με σταύρωνε κι έλεγε τρεις φορές "σκόρδα στα μάτια σας θα μου πνίξετε το παιδί λάμιες" που άμα το έλεγε αυτό μας έφευγε ο λόξυγκας, το χασμουρητό, η φαγούρα και το πνίξιμο.
Εκείνη την ώρα όμως ήρθε και η Χριστίνα μια καινούργια συμμαθήτριά μου που ήτανε ντυμένη χίπισσα με τον αδελφό της που είχε ντυθεί ιππότης και όταν την είδα συνήλθα τελείως γιατί ήθελα να της κάνω καλή εντύπωση να μη λέει ότι είμαι ένα βλαμμένο που πνίγεται με τους κεφτέδες. Ετσι ξέχασα και τον ντιντή και τον κεφτέ που παραλίγο να με πνίξει και το έριξα στο χορό με τη χίπισσα μέχρι που έγινα μούσκεμα στον ιδρώτα και έτρεχα στη βεράντα να πάρω αέρα Μάρτη μήνα με το διαολόκρυο μέχρι που με ανακάλυψε ο πατέρας μου και με πήγε μέσα σηκωτή χωρίς να μου τις βρέξει διότι είχα καλεσμένους και μου είπε άμα ξαναβγώ έξω ιδρωμένη θα τους διώξει όλους από το σπίτι και θα πέσουμε αμέσως στα κρεββάτια μας για τιμωρία.
Ο ιππότης που ήτανε ένα χρόνο πιο μεγάλος από μας χόρευε όλο το βράδυ με την Στεφανία που ήτανε ντυμένη Κυρία Τσάρλεστον και φαίνεται ότι την είχε αγαπήσει ερωτικά δηλαδή την είχε αγαπήσει όχι όπως αγαπούσε ο αδελφός μου εμένα γιατί το είχε πει στο φίλο του τον Κώστα κι αυτός που τον λέγαμε σουρωτήρι το είχε πει σε όλη την τάξη αλλά κάναμε όλοι ότι δεν το ξέραμε. 
Η κυρία Τσάρλεστον Στεφανία ήτανε όμορφη αλλά εμένα δεν μου άρεσε καθόλου γιατί ήτανε κάπως ψευδή και πολύ ακατάδεχτη σαν να είχε καταπιεί μπαστούνι που έλεγε και η γιαγιά μου η Κασσιανή άμα την έβλεπε και άμα μας έκανε τη χάρη κι ερχότανε στο πάρτυ μας σκεφτόμαστε τι τη θέλαμε και την καλέσαμε γιατί τίποτα δεν της άρεσε και μάλλον ήτανε σνομπ όπως έλεγε η μαμά μου. Η μαμά της όμως αυτηνής έλεγε πώς η κόρη της ψευδίζει σαν την Ελλη Λαμπέτη και είναι πολύ σικ το ψεύδισμά της αλλά η γιαγιά μου η Κασσιανή κούναγε το κεφάλι της κι έλεγε "αντί να πάει να φτιάξει τα δόντια του παιδιού που είναι λαγός καμαρώνει κιόλας" και δεν τη χαιρετούσε αυτή την κυρία όταν ερχόταν να πάρει τελικά τη Λαμπετοκόρη της κι όταν της έλεγε η μαμά μου "μητέρα δεν χαιρετήσατε τη μαμά της Στεφανίας" η γιαγιά μου η Κασσιανή έλεγε μέσα από τα δόντια της "πώς είστε" και θυμότανε ότι είχε πολύ δουλειά στην κουζίνα ή θυμότανε να πάει να βρει σερπαντίνες που είχανε τελειώσει.
Αυτή η Στεφανία ήτανε και πολύ βλαμμένη γιατί όλο δίαιτα έκανε και δεν έτρωγε ούτε γλυκά ούτε κεφτέδες ούτε τυροπιτάκια γιατί ήθελε να γίνει φωτομοντέλο και έπρεπε να είναι πολύ αδύνατη σαν την Τουίγκυ το "κλαράκι" που γράφανε στα περιοδικά κι άμα θα τα έτρωγε όλ' αυτά θα πάχαινε μας έλεγε κι έτσι έτρωγε μόνο σάντουιτς με μαρούλι και τη λέγαμε κουνελοστεφανία.
Εκείνο το βράδυ υπήρχε ένας πολύ μεγάλος εκνευρισμός κάτι τα γρούτσου γρούτσου του αδελφού μου με το γάντζο, κάτι η μάνα του Πάνου του αστυνομικού που σφηνώθηκε στον καναπέ και θέλαμε βίντζι να τη σηκώσουμε, κάτι η ψευδή με το τσάρλεστον, κάτι η Μαριέτα με το πανί στο κεφάλι που πηγαινοερχότανε με τα φαγιά, δεν φτάνανε όλα χύθηκε και μια κόκα κόλα στο πάτωμα και μετά κόλλησε ο τόπος όλος και πατάγαμε κι έκανε κλατς κλάτς αηδία. Αλλά εμείς χορεύαμε το "Εσένα που σε ξέρω τόσο λίγο" μπλουζ παθητικό που λέγαμε και μερικά κορίτσια κοντεύανε να λιποθυμίσουνε γιατί ήτανε πολύ ωραίο τραγούδι αυτό και με νόημα όχι σαν το νόημα που βγάζαμε στην ανάγνωση, άλλο νόημα ήτανε αυτό αλλά του τραγουδιού ήτανε καλύτερο από το νόημα που βγάζαμε στον ποιητή Κρυστάλλη ή στον Παύλο Νιρβάνα ας πούμε.
Τότε έγινε ένας πολύ μεγάλος καυγάς γιατί ο Πάνος ο αστυνομικός κορόιδεψε τον Αντώνη τον πιστολέρο και του είπε "δεν είσαι Ελληνας εσύ" και ο άλλος του είπε "εμένα ο μπαμπάς μου μου είπε ότι οι αστυνομικοί βάζουνε τον κόσμο φυλακή άμα δεν έχουνε να πληρώσουνε" και αρχίσανε τις μπουνιές και τις κλωτσιές και πέσαμε όλοι να τους χωρίσουμε και τα κορίτσια στριγγλίζανε και ήρθανε οι μανάδες απ' το σαλόνι να δούνε τι έγινε. Αλλά ο Πάνος που ήτανε αστυνομικός έφαγε της χρονιάς του από τον Αντώνη που ήτανε πιο δυνατός απ' αυτόν και έβαλε τα κλάμματα κι εμείς δεν είχαμε ξαναδεί αστυνομικό να βάζει τα κλάμματα και δεν έφτανε μόνο αυτό αλλά στο τέλος κατουρήθηκε κιόλας και φώναζε τη μαμά του κι εμείς γελάγαμε τότε που κατουρήθηκε αυτός κι έγινε ρεζίλι.
Τότε η μάνα του Πάνου με τον κότσο μπανάνα στο κεφάλι που είχε πρήξει τη θεία Μαρίκα στο κουβεντολόι πήρε χαμπάρι ότι κάτι τρέχει και όρμησε να σώσει το γιό της φωνάζοντας α να χαθείτε παλιόπαιδα, αλήτες και είπε στη μάνα μου " Κυρία μου φεύγουμε αμέσως τι κατάστασις είναι αυτή; Ο γιός μου είναι παιδί έλληνος αστυνομικού, πώς επιτρέπετε να το χτυπάνε εν έτει 1969 στο σπίτι σας οι αλήτες;" και την κοιτάγαμε όλοι σα χαζοί γιατί κανένα παιδί από τους φίλους μας δεν ήτανε αλήτης και ποτέ δεν μας το είχανε πει ξανά αυτό το πράμα.
Τότε η γιαγιά μου η Κασσιανή πετάχτηκε μές στη μέση πριν προλάβει να βγάλει κιχ η μάνα μου και είπε στην κυρία του αστυνομικού "δεν υπάρχουν αλήτες εννιά ετών και μάλιστα στο σπίτι μας και αν δεν σας αρέσει μην ξαναφέρετε το παιδάκι σας εδώ" και τους έδωσε τα παλτά τους από το πορτ μαντώ και τους ξαπόστειλε γρήγορα γρήγορα να ησυχάσουμε σαν τον Λογοθετίδη σε κείνη την ταινία που λέει ο στρατηγός Δεκαβάλας "άει στο διάλο Κώστα μου, άει στο διάλο Κωστή μου" που πολύ της άρεσε της γιαγιάς μου της Κασσιανής.
Μετά που έφυγε ο Πάνος με τη μάνα του και μείναμε όλοι εμείς οι αλήτες μεταξύ μας χάσαμε για λίγο το κέφι μας και δεν ξέραμε τι να πούμε γιατί αυτή με τον κότσο μπανάνα μας την είχε σπάσει αλλά μετά ο μπαμπάς μου ήρθε με τη φωτογραφική μηχανή να μας βγάλει φωτογραφίες, η Μαριέτα μας έφερε κόκα κόλα που μας άρεσε πολύ, η γιαγιά Κασσιανή έκανε ουφ πάει κι αυτό και άει στο διάβολο που θα χαλάσει αυτή τη χαρά των παιδιών και η μαμά μου μας μοίρασε σερπαντίνες και κομφετί να ρίξουμε όσο θέλαμε και ξαναβρήκαμε το κέφι μας γρήγορα και συνεχίσαμε το χορό χωρίς αστυνομικούς και είπαμε αυτόν δεν θα τον καλέσουμε ποτέ ξανά σε πάρτυ δικό μας και όλα τα παιδιά χειροκροτήσανε από τη χαρά τους γιατί κανένα παιδί δεν θέλει αστυνομία στα πάρτυ.


Εκείνο το βράδυ γνώρισε και ο Γιάννης της κυρίας Ελένης ο γιος που ήτανε ντυμένος κλόουν τη Μυρτώ την ξαδέλφη μας που ήτανε ντυμένη μπαλαρίνα και χορέψανε όλα τα μπλουζ μαζί όλο το βράδυ και εμείς σκουντάγαμε ο ένας τον άλλον γιατί λέγαμε ότι αυτοί ερωτευτήκανε. Και όλο αγκαλιά την κράταγε ο Γιάννης τη Μυρτώ και μετά της έφερε και τυροπιτάκια και μπόμπες με ζαμπόν πολύ ωραίες που είχε φτιάξει η Μαριέτα και μετά η Μυρτώ του είπε δεν θέλω άλλο αλλά αυτός επέμενε να φάει η Μυρτώ όλα το πιάτο της κι εκείνη τόφαγε και δεν κάνανε παρέα με μας τους άλλους μόνο μεταξύ τους και σίγουρα λέγαμε αυτοί ερωτευτήκανε αληθινά.
Τελικά εμείς οι υπόλοιποι το ρίξαμε στο καζαντζόκ και γίναμε όλοι Κοζάκοι χορευτές εκεί μέσα και όλοι μας καμαρώνανε κι εγώ καμάρωνα τις ωραίες άσπρες μπότες μου που δένανε με κουμπάκια και κορδόνια από πάνω μέχρι κάτω και ήμουνα μες στη μόδα γιατί τις είχα πάρει ειδικά για το πάρτυ και το καζαντζόκ αυτές και κανένα άλλο κορίτσι δεν είχε τέτοιες ωραίες μπότες. 
Θέλανε και μερικοί να κάνουμε γαϊτανάκι, μας είχε φέρει κιόλας ο μπαμπάς μου ένα πολύ ωραίο, αλλά οι περισσότεροι είχανε πέσει ξεροί απ' το χορό και είχαμε όλοι γίνει μούσκεμα στο ιδρώτα και ανεμιζόμαστε με ότι βρίσκαμε πρόχειρο και η Νινέτα είχε μεγάλη πλάκα γιατί ανεμιζότανε με τη φούστα της Ισπανίδας χορεύτριας που φόραγε και φαινότανε το βρακί της και γελάγανε τ' αγόρια. Ετσι αφήσαμε το γαϊτανάκι για καμμιά άλλη φορά αλλά τελικά ποτέ δεν το κάναμε γιατί όλο χορεύαμε τα σέικ και τα μπλουζ με νόημα και μετά πέφταμε ξεροί σ' αυτά τα αποκριάτικα πάρτυ που η γιαγιά μου η Κασσιανή έλεγε αποκριάτικα μαλλιοτραβήγματα και μάλλον είχε δίκιο......... 


Αυτό το πάρτυ του 1969 ήτανε και το πιο ωραίο απ' όλα γιατί είχε τα πάντα. Κεφτέδες, τυροπιτάκια, μαμάδες στο σαλόνι, σέικ, μπλουζ, ξύλο και έρωτα. Και όχι μόνο έναν.... όπως φάνηκε μετά, πολλοί έρωτες γεννήθηκαν εκείνο το βράδυ.
Αλλοι κράτησαν κι άλλοι χάλασαν στην πορεία.

Αλλά ο Γιάννης και η Μυρτώ παντρεύτηκαν από εκείνο το βράδυ και τις απόκριες του 2012 απέκτησαν το πρώτο τους εγγόνι !!!

Καλές Απόκριες !!!!

Κυριακή 10 Μαρτίου 2013

Καλημέρα ....έχω ίωση


Και καθόλου δεν μου αρέσει...
Αλλά θα περάσει, πού θα πάει !!!!!!!
Προς το παρόν ΚΑΛΗΜΕΡΑ με μια όμορφη εικόνα να μας φτιάξει τη διάθεση
Δεν σας στέλνω φιλιά μη σας κολλήσω......
Καλή Κυριακή αγαπημένοι μου !!!!




Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013

Ελάτε να τσικνήσουμε παρέα



Μπριζολάκια, μπιφτεκάκια, λουκανικάκια,κοτοπουλάκια, κοντοσούβλια, εξοχικά, κλέφτικα, γύρος,  κι ότι βάλει ο νους σας σε ψητό κρεατάκι σήμερα έχει την τιμητική του.
Για το καλό της ημέρας να τσικνήσουμε λοιπόν !
Μια καλή παρεούλα στο σπίτι ή (όλο και λιγότερο) έξω πια αλλά με καλή καρδιά και κρασάκι με μεζεδάκι ...
Δωράκι σήμερα τα μυστικά για τέλεια παϊδάκια !
Με συγκλονιστικές λεπτομέρειες που θα μας κάνουν όλους .....μεγάλους ψήστες !
Δείτε την ανάρτηση από τις Γεύσεις της Εύβοιας και καλή μας Τσικνοπέμπτη !!!
http://gefseis-evias.blogspot.gr/2013/02/blog-post_28.html
Διαβάστε προσεκτικά ...πρόκειται για αληθινή τέχνη ...τελικά !


Και του χρόνου φιλαράκια μου με υγεία και χαρά!


Πω πω θ' αρχίσει τα δικά της πάλι η γιαγιά μου η Κασσιανή "στουφώσατε το σπίτι, ανοίξτε τα παράθυρα βρε τεκέ το κάνατε εδώ μέσα τι κακό και τούτο με σας", "βρε εγώ το μοσχομύριζα κι έβαλα και φουζέρ στην ηλεκτρική να μοσχοβολήσει το σπίτι και καπηλειό το κάνατε μαζί με την ψησταριά του μπάρμπα Μήτσου στην Κηφισσίας το κάνατε που κακό να μη σας εύρει παλιόπαιδα" κι άντε να καθαρίσεις μαζί της γιατί το τέρας ακόμα και την Τσικνοπέμπτη πώς τα κατάφερνε που είχαμε   πάντα τραπέζι το θείο Αριστοτέλη και τη θεία Μαρίκα, το θείο Γιωργίκο και την θεία Αμαλία, την ξαδέλφη Ελενίτσα μετά γονέων, τη Ρηνούλα και τον Κατρουλή με των δικών των και τους Ζερβαίους,  τους Δανιηλίδηδες και τους Κουλουκάκηδες συμπούρδουλους που γινότανε το σύστριγγλο στο σπίτι και η γιαγιά μου η Κασσιανή με τη Μαριέτα μαγειρεύανε τρεις μέρες νωρίτερα και ψήνανε από κοτόπουλα μέχρι μπούτι χοιρινό με το σκορδάκι του και η Μαριέτα έφτιαχνε μια σκάφη τζατζίκι που πέφταμε όλοι μέσα αλλά ...το σπίτι μύριζε ....φουζέρ.
Αντε...έτσι που το κάναμε εδώ μέσα ..τη βλέπω να σηκώνεται να μας τις βρέξει στα γερά !!!
Χαχαχαχαχαχα

Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

Συνάντηση για καφέ σε λουλουδένια φλυτζάνια

Καλημερούδιαααα !

Ελάτε για πρωϊνό αρωματικό καφεδάκι σε λουλουδένιες κοκέτικες πορσελάνες που λατρεύω....












Για να ξεκινάμε τη μέρα μας με όμορφα πράγματα !!!
πολλά φιλιά

Σόφη

Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

Φτιάχνουμε καραμέλλες βουτύρου;


Τις έκανα πριν λίγες μέρες που πήραμε το βραβείο μας για να γιορτάσουμε το γεγονός και φυσικά δεν έμεινε ούτε μία καθώς τρώγονται ...μετά μανίας.
Είναι μια πολύ πολύ παλιά παραδοσιακή γαλλική συνταγή που ξετρελλαίνει !!! 

Χρειαζόμαστε (για 20-25 καραμέλλες κανονικές) 
200 ml γάλα εβαπορέ (ή 100 γραμ. γάλα και 100 γραμ. κρέμα γάλακτος)
175 γρ. ζάχαρη άχνη
2 κουταλιές σούπας μέλι
30 γρ. βούτυρο αγνό ζωϊκό
Μερικές σταγόνες ροδόνερο


Βάζουμε όλα τα υλικά μαζί να σιγοβράσουν σε μια μικρή κατσαρολίτσα σε πολύ σιγανή φωτιά, για 20 λεπτά ακριβώς, ανακατεύοντας τακτικά με αντικολητική κουταλίτσα. Προσοχή στο χρόνο βρασμού, όχι περισσότερο γιατί σκληραίνουν, όχι λιγώτερο γιατί δεν πήζουν σωστά και μένουν σαν σφιχτή κρέμα. 
Κατεβάζουμε από τη φωτιά και ρίχνουμε το μείγμα σε θήκες για παγάκια που έχουμε προηγουμένως αλείψει με ελάχιστο ηλιέλαιο ώστε οι καραμέλλες να βγαίνουν εύκολα.
Τις αφήνουμε να κρυώσουν σε θερμοκρασία δωματίου.
Μπορούμε να τις τυλίξουμε μία μία σε ζελατίνα τροφίμων



Με τη συνταγή αυτή κάνω επίσης κι άλλες παραλλαγές :  
Βράζω το μείγμα της καραμέλας για λιγώτερο χρόνο π.χ. για 16-17 λεπτά και φτιάχνω κρέμα καραμέλλας που συνοδεύει υπέροχα το στραγγιστό γιαούρτι. 
Είναι πολύ παχύρευστη και αλείφεται επίσης εύκολα στο ψωμί αντί για μερέντα. Αρέσει πολύ στα μικρά !!!
Αναμειγνύω επίσης μερικές φορές την κρέμα αυτή και με λίγη μαρμελάδα λεμόνι που φτιάχνω. Απογειωμένη γεύση !!!

Δροσερό στραγγιστό γιαούρτι με κρέμα καραμέλλας

Δεν έχετε παρά να δοκιμάσετε .....Θα κολλήσετε στην υπέροχη γεύση της σπιτικής καραμέλλας!!!










Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013

Τρελλάθηκες παιδάκι μου κοντομάνικο το Μάρτη;


Βρε αν δε βάλετε Μάρτη στο χέρι σας δεν θα ξεμυτίσετε έξω πρωτομηνιάτικα Μάρτη μήνα, να σας κάψει ο ήλιος να χουμε άλλα βάσανα, ξεφώνιζε η γιαγιά μου η Κασσιανή πρωί πρωί, μόλις μπήκε εκείνος ο τρελλο Μάρτης, πάνω από τα μαξιλάρια μας και μας τραβολογούσε κοιμισμένους ξυπνητούς να μας περάσει στο χέρι το ασπροκόκκινο βραχιόλι πούφτιαχνε κάθε χρόνο με κλωστές από τα ραφτικά της κι αλλοίμονό μας άμα δεν το φοράγαμε. 
Ξεφώνιζε που λέτε πάνω απ' τα κεφάλια μας λες και την είχε πιάσει κόρυζα που δεν ήξερα τι είναι αλλά έτσι λέγανε άμα ξεφώνιζες. Μόλις είχαμε ανοίξει το μάτι μας δύο είχαμε δηλαδή ο καθένας, ο αδελφός μου κι εγώ, αλλά έτσι το λένε οι μεγάλοι κι άντε να βγάλεις άκρη.
Κάθε πρώτη του Μάρτη γινότανε ένα τρελλοκομείο στο σπίτι μας για να βάλουμε το Μάρτη και αν προλαβαίναμε να ξυπνήσουμε και να ξεφύγουμε από τη γιαγιά μου την Κασσιανή μετά μας κυνηγούσε γύρω γύρω από τραπέζια και καρέκλες κι έξω στον κήπο ουρλιάζοντας όπως εμείς άμα παίζαμε Ινδιάνους και καουμπόηδες "σταθείτε βρε μου κόψατε τη χολή σιχαμένα, το Μάρτη σας φορέστε βρε που θα με πεθάνετε" και "παιδιά είσαστ' εσείς ή βάσανα;" και μετά έλεγε κι άλλα κι έτρεχε η μαμά μου να μας γλυτώσει και μια φορά που έτρεχε έφαγε μια τούμπα κι εμείς γελάγαμε και σταθήκαμε για μια στιγμή από το τρέξιμο και τότε μας γράπωσε η γιαγιά μου η Κασσιανή και μας φόρεσε το Μάρτη μας με το ζόρι και λέγαμε από μέσα μας πώς αυτή άμα ήτανε καουμπόης θα τους νίκαγε όλους τους ινδιάνους κι εμείς πάντα ήμασταν ινδιάνοι μέχρι και που μεγαλώσαμε.
Και μια φορά που είχε έρθει και η άλλη μου γιαγιά στο σπίτι μας την πρώτη του Μάρτη μας τραβολογούσανε και οι δυό μαζί να μας βάλουνε τα βραχιόλια κι εμείς δεν θέλαμε αλλά τα βάλαμε γιατί καλά καλά δεν τα βγάζαμε πέρα με τη γιαγιά μου την Κασσιανή άμα ήτανε μόνη της πώς να τις καταφέρναμε και τις δυο μαζί που είχανε κάνει συμμορία γιαγιάδων και μας κυνηγούσανε;
Και καλά εγώ που ήμουνα Ολυμπιακός μου άρεσε το ασπροκόκκινο βραχιολάκι αλλά ο αδελφός μου που ήτανε Παναθηναϊκός πώς να το φορέσει που 'λεγε ότι του γυρίζανε τ' άντερα μόνο που τόβλεπε και ξυνότανε μισή ώρα πριν απλώσει το χέρι του και μετά με έφτυνε και με κλώτσαγε για να βγάλει το άχτι του κι εγώ του τράβαγα τα μαλλιά κι άμα προλάβαινα του τράβαγα και μερικές νυχιές στα μούτρα να μάθει το παλιόπαιδο ο παναθηναϊκάκιας.
Και γινότανε το μάλε βράσε κι όλο ρώταγα ποιο μαλλί βράσανε αλλά δε μου λέγανε οι μεγάλοι μόνο γελάγανε με τις ερωτήσεις μου και πολύ πικραινόμουνα εγώ και τους κράταγα μούτρα. Αλλά ποιός γλύτωσε απ΄τη γιαγιά μου την Κασσιανή πού θα γλύτωνε κι ο αδελφός μου; Κατάφερε το τέρας και του το πέρασε στο χέρι μια χαρά γιατί τον είχε στριμώξει σε μια γωνία και τούκανε κεφαλοκλείδωμα σαν τον Καμπαφλή τον παλαιστή που δείχνανε στην τηλεόραση και άρεσε του μπαμπά μου και μας είχε πρήξει με αυτόν τον Καμπαφλή το βαλκανιονίκη που τραγούδαγε και βλάχικα με μία γκλίτσα και άρεσε και στον κύριο Παττακό που τον δείχνανε κι αυτόν στην τηλεόραση όλο με ένα μυστρί και λέγαμε με τον αδελφό μου πώς αυτός θα ήτανε εργολάβος σαν τον κύριο Μήτσο που έμενε στον αποπάνω δρόμο.

Θανάσης Καμπαφλής

Κι αφού ο Καμπαφλής εεεεε η γιαγιά μου η Κασσιανή κατάφερε και φόρεσε στον αδελφό μου το Μάρτη του μετά ήτανε πολύ ευχαριστημένη και μας είπε την ευχή της νάχουμε και πήγε να μας φτιάξει αυγά που τα σιχαινόμαστε γιατί τα έκανε μελάτα κι εμείς τις λέγαμε σφιχτά κι αυτή το βιολί της όπως μουρμούραγε μια μέρα η Μαριέτα κι έμαθα αυτή τη λέξη "το βιολί της" και της είπα τι λες βρε Μαριέτα η γιαγιά μου δεν παίζει βιολί κι αυτή μου είπε κούνια που με κούναγε αλλά εμένα δεν με κούναγε καμμία κούνια και θύμωσα και με τη Μαριέτα και είπα είσαστε όλοι τρελλοί σ' αυτό σπίτι και έβαλα τα κλάματα και με πήρε η μαμά μου στην αγκαλιά της και πολύ μου άρεσε γιατί από τη πολλή γκρίνια μου είχε έρθει νύστα.



Η γιαγιά μου η Κασσιανή σηκωνότανε κάθε μέρα από τις πέντε το πρωί και έκανε πρώτα πρώτα την προσευχή της μισή ώρα και δεν ήθελε να της μιλάει κανείς και ποιος να της μιλήσει αφού όλοι κοιμόμαστε, μετά πλενότανε άλλη μισή ώρα γιατί είχε μια μανία με τα νερά και τα σαπούνια και μοσχοβόλαγε σαν αρωματική γόμα απ'αυτές τις ωραίες ροζ που μας είχε φέρει η νονά μας και μυρίζανε φραουλίτσα, μετά έψηνε καφέ στο δικό της μπρίκι που άμα της το πειράζαμε θύμωνε στ' αλήθεια, μετά ξυπνούσε τη Μαριέτα να πιούνε μαζί τον καφέ και μετά άρχιζε να βασανίζει εμάς με αυγά και γάλατα και μαρμελάδες και βούτυρα που έπρεπε να τα φάμε και να τα πιούμε όλα μέχρι να σκάσουμε αλλιώς δεν ησύχαζε. Κι όλο της λέγαμε ότι θέλουμε να κάνουμ' εμετό για να γλυτώσουμε το τάισμα αλλά δεν μας πίστευε και τα τρώγαμε όλα υποχρεωτικά γιατί ο μπαμπάς μου είχε φύγει για το γραφείο και δεν ήταν εκεί να μας σώσει από τα νύχια της και η μάνα μου συμφωνούσε με το τέρας τη γιαγιά μου την Κασσιανή στο ζήτημα του πρωϊνού. Μετά καταλάβαμε ότι αυτές οι δύο συμφωνούσανε άμα θέλανε και δεν συμφωνούσανε άμα δεν θέλανε αλλά πάντως στο τάισμα συμφωνούσανε.

Μια φορά λοιπόν που ξημέρωσε ο Μάρτης η γιαγιά μου η Κασσιανή αφού μας φόρεσε στο χέρι τα κλωστοβράχιολα τραβολογώντας μας όπως συνήθως μας άφησε να κοιμηθούμε ακόμα μια ώρα και μετά όλο χαρά μας σήκωσε μας έπλυνε και μας έντυσε μόνη της λες και είμαστε κουλοί και οι δυο κι εμείς φωνάζαμε άσε μας καλέ και τέτοια, μας τάισε αυγά χτυπητά που ήτανε ένα μπλιαχ αλλά τα τρώγαμε γιατί αλλιώς θα μας έτρωγε από τη γκρίνια και μας έδωσε εντολή να κατέβουμε στον κήπο γιατί ήτανε Κυριακή και είχε αρχίσει η Ανοιξη. Κι εγώ έβαλα τη Μαριέτα να μου κατεβάσει το καλό μου κοντομάνικο ροζ πουκάμισο και τότε έγινε η μάχη του Δράμαλη που έλεγε η δασκάλα μας στα Δερβενάκια και μας άκουσε όλη η γειτονιά εγώ να ουρλιάζω με το κοντομάνικο αγκαλιά και η γιαγιά μου η Κασσιανή να σταυροκοπιέται "ήμαρτον Κύριε και τέτοια θα με σκάσει αυτό το παιδί και τρελλάθηκες παιδάκι μου κοντομάνικο Μάρτη μήνα, είναι χειμώνας ακόμα". Τότε πήρα φόρα και της είπα "εσύ καλέ δε λες ότι σήμερα αρχίζει η άνοιξη και να ο ήλιος λάμπει και κάτι κότες της απέναντι κακαρίζουνε διότι είναι άνοιξη και θα βάλω κοντομάνικο να σκάσεις εσύ παλιογιαγιά", έτσι της είπα και το φόρεσα. Και μετά αυτή με κυνηγούσε να βάλω από πάνω μια ζακέτα άσπρη αλλά εγώ ήξερα ότι ήτανε άνοιξη. 

Η Ανοιξη άρχιζε πάντα με εντολή της γιαγιάς μου της Κασσιανής την πρώτη Μαρτίου χιόνιζε δε χιόνιζε και εμείς έπρεπε να φοράμε και το Μάρτη στο χέρι να μη μας κάψει ο ήλιος και να βγούμε στον κήπο να εορτάσουμε την άνοιξη έβρεχε δεν έβρεχε. Ευτυχώς όμως εκείνη τη χρονιά δεν έβρεχε και ο Μάρτης μπήκε με ήλιο κι εγώ έβαλα το κοντομάνικο και η γιαγιά μου η Κασσιανή έβαλε διπλό χάπι για την πίεση στο στόμα της από τη στεναχώρια της μην κρυώσω.
Μια φορά όμως που μας πήγε στην εκκλησία Μάρτη μήνα να μας μεταλάβει με τα βραχιολάκια μας φορεμένα της είπε ο παπά Ηλίας που ήτανε φίλος της "Κασσιανή τι ανοησίες είναι αυτές που φοράς στα παιδιά, αυτά είναι σολωμονική" και εμείς δεν καταλάβαμε τίποτα αλλά η γιαγιά μου η Κασσιανή θύμωσε με τον παπά και του είπε εσύ να κοιτάς τη δουλειά σου και κόψανε διπλωματικές σχέσεις όπως έλεγε ο μπαμπάς μου μέχρι που πέθανε ο θείος Ευλάμπιος και ξαναμιλήσανε οι δυό τους κανονικά και αρχίσανε πάλι τα σούρτα φέρτα με τον παπά Ηλία και την γυναίκα του που τη λέγανε η παπαδιά και δεν είχε άλλο όνομα και όλες τις παπαδιές έτσι φαίνεται τις βαφτίζανε.
Τέλος πάντων εκείνη την Κυριακή που ήτανε και πρώτη του Μάρτη και είμαστε στον κήπο να εορτάσουμε την άνοιξη μαζί με κάτι πολύ ωραίες κάμπιες πράσινες που είχανε έρθει στο πεύκο μας, ήρθανε και τα ξαδέλφια μας η Ρηνούλα και ο Κατρουλής, που αυτοί και που μεγαλώσανε έτσι τους φωνάζαμε, μαζί με τους γονείς τους να εορτάσουν την άνοιξη στο σπίτι μας με τα γνωστά τραπεζώματα της γιαγιάς Κασσιανής, όπου οι μεγάλοι τρώγανε μέχρι σκασμού και μετά πίνανε σόδες να χωνέψουνε κι εμείς τρέχαμε μέσα στο σπίτι και στα μπαλκόνια και μαλλιοτραβιόμαστε και κλωτσιόμαστε με την ησυχία μας μέχρι που ερχότανε η ώρα και χωνόμαστε όλοι μαζί σε ένα αυτοκίνητο και πηγαίναμε οικογενειακώς στου Βάρσου για παγωτό και γιαούρτι. Εκείνη όμως την Κυριακή θα παίζαμε, θα τρώγαμε και μετά εγώ έπρεπε να πάω στο πάρτυ της Ελενας της συμμαθήτριάς μου που είχανε πάρει καινούργιο σπίτι στο Λυκαβηττό και θα πηγαίναμε εκειπέρα.


Η Ρηνούλα και ο Κατρουλής, δηλαδή ο Παναγιώτης ο αδελφός της, φοράγανε κι αυτοί Μάρτη που τους έφτιαχνε η μάνα τους και έτσι άφοβα κατεβήκανε μαζί μας στον κήπο που είχε ωραίο ήλιο να βασανίσουμε τη κακάσχημη χελώνα που είχαμε βρει σ' ένα οικόπεδο και να παίξουμε με τις ωραίες πράσινες κάμπιες που είχανε έρθει στο πεύκο μας.
Τι ωραία παιχνίδια παίξαμε εκείνη την ημέρα! Πρώτα ρίξαμε μπόλικο νερό σ' ένα κουβά βουλιάξαμε μέσα τη χελώνα και της βάλαμε και μια πέτρα από πάνω να σκάσει γιατί ήτανε κακάσχημη όπως είπαμε και δεν τη χωνεύαμε καθόλου και μετά θέλαμε να βάλουμε τις κάμπιες να κάνουν γυμναστική γιατί πηγαίνανε η μία πίσω από την άλλη σε μια μακρυά σειρά και θέλαμε να τις κάνουμε τριάδες όπως κάναμε στο σχολείο.
Πέσαμε και οι τέσσερεις με τα μούτρα σ' αυτή τη δουλειά. Παίρναμε απαλά απαλά τις πράσινες κάμπιες τις χαϊδεύαμε λίγο που ήτανε τόσο μαλακούλες και σε λίγο τις είχαμε βάλει όλες σε τριάδες. Ητανε πάρα πολύ ωραίες αυτές έτσι σε τριάδες και σε λίγο θα κάνανε και παρέλαση και εμείς είχαμε γίνει σύσκατοι γιατί κυλιόμαστε κάτω επειδή οι κάμπιες ήταν λίγο απείθαρχες, μια ωραία λέξη που έλεγε ο θείος Αριστοτέλης για τις κόρες του, και δεν μας ακούγανε καθόλου κι έπρεπε να τις ζουλάμε και να τις βάζουμε σε τάξη. Μετά όμως αρχίσαμε σιγά σιγά να ξυνόμαστε όλοι γιατί μας τρώγανε τα μούτρα μας, οι πλάτες μας, τα πόδια μας, τα χέρια μας και βγάζαμε φουσκάλες όσο ξυνόμαστε και πονούσαμε παντού μέχρι μέσα στα μαλλιά μου πονούσα εγώ.
Ο Κατρουλής είχε γίνει σαν ινδιάνος ερυθρόδερμος και ο αδελφός μου το ίδιο και η Ρηνούλα ινδιάνα κι αυτή κι εμένα πονούσανε όλα μου και ξυνόμουνα και ήθελα τη μαμά μου. Μετά κοιταζόμαστε μεταξύ μας που είχαμε γίνει κόκκινοι σαν Ινδιάνοι και όλο ξυνόμαστε και αρχίσαμε να κλαίμε όλοι μαζί μέχρι που μας πήρε χαμπάρι η Μαριέτα μας και ειδοποίησε τη μάνα μου και τη γιαγιά μου την Κασσιανή που αρχίσανε να ξεφωνίζουνε μόλις μας είδανε και λέγανε Χριστός και Παναγιά και άλλα τέτοια κι εγώ πήρα το λάστιχο και βρεχόμουνα γιατί με έκαιγε το πετσί μου όπου είχα και δεν είχα.

Μετά ήρθανε όλοι οι μεγάλοι στον κήπο και μας πήρανε μέσα σηκωτούς και τηλεφωνήσανε στο γιατρό τον κύριο Μπαχώμη που έπαιρνε την πίεση της γιαγιάς μου της Κασσιανής και ερχότανε στο σπίτι άμα είχαμε τα λαιμά μας. Ο κύριος Μπαχώμης ήτανε αυτός ο γιατρός που με φώναζε ποντικομαμή και με πιάνανε τα νεύρα μου και δεν τον χώνευα και μόλις μας είδε όλους έτσι έβαλε τα γέλια και είπε μία δύσκολη λέξη "αναφυλαξία" και εγώ ρώτησα πώς την πάθαμε αυτή αφού φοράγαμε Μάρτη στο χέρι και τίποτα δεν μας έπιανε αλλά ο κύριος Μπαχώμης ο αχώνευτος γέλασε πάλι και είπε να μας κάνουν όλους μπάνιο αμέσως, να μας βάλουν στο κρεββάτι να φάμε "ελαφρά" και να μη βγούμε καθόλου στον ήλιο και ότι τέτοια εποχή έχει κάμπιες που φέρνουν αναφυλαξίες στα παιδιά. 
Κανένας μας όμως δεν μαρτύρησε στον κύριο Μπαχώμη ότι εμείς είχαμε βάλει σε τριάδες τις κάμπιες και τι αναφυλαξίες να φέρνουν αυτές που είχαν μια τόσο ωραία γούνινη επιδερμίδα που μας άρεσε και τις χαϊδεύαμε τόση ώρα. Καταλάβαμε ότι αυτός δεν χώνευε τις κάμπιες και μάλλον θα ήτανε φίλος της κακάσχημης χελώνας και μετά λέγαμε σιγά μην είναι γιατρός αυτός, τίποτα δεν ξέρει.
Αλλά η γιαγιά μου η Κασσιανή άλλο που δεν ήθελε κι έκανε ότι είπε αυτός ο αχώνευτος γιατρός Μπαχώμης που να μπαχωμιάσει έλεγα μέσα μου. Μας έχωσε και τους τέσσερεις στο μπάνιο μαζί με τη Μαριέττα και μας πλύνανε καλά καλά, για τα μανταλάκια μας κάνανε που έλεγε και η Μαριέτα. Μετά μας βάλαμε καθαρά πυτζαμάκια και μας χώσανε στο κρεββάτι, μας πασπαλίσανε με φισάν κι αρχίσαμε να φοβόμαστε ότι θα μας τηγανίσουνε γιατί έτσι κάνουνε τα ψάρια τηγανητά αλλά μετά σκέφτηκα ότι στα ψάρια βάζουνε αλεύρι γιατί το είχα δει στην κουζίνα και ησύχασα ότι δεν θα μας τηγανίσουνε και με πήρε ο ύπνος με το φισάν στη μούρη. Στο πάρτυ της συμμαθήτριάς μου της Ελενας δεν πήγα βέβαια γιατί είχα πάθεια αυτή την αναφυλαξία που χαϊδευα τις κάμπιες μαζί με τα άλλα βλαμμένα και δεν με άφηνε αυτός ο στριμμένος γιατρός Μπαχώμης και καλά έκανα που δεν τον χώνευα. 
Ετσι περάσαμε αυτή την ωραία Κυριακή που μας κάνανε φιδέ για μεσημεριανό και μας κρεββατώσανε άδικα αλλά η ζωή είναι τόσο άδικη που ο ήλιος σε καίει και με το Μάρτη στο χέρι και σε πιάνει αναφυλαξία από τις υπέροχες πράσινες βελούδινες κάμπιες. 

Μην το πείτε πουθενά αλλά κάθε χρόνο φοράμε Μάρτη στο χέρι ο αδελφός μου κι εγώ κι ας λένε μερικοί μερικοί ότι αυτά είναι βλακείες. Πάντως και την άλλη χρονιά πάθαμε αναφυλαξία από τις κάμπιες και κάθε χρονιά παθαίναμε γιατί μυαλό δε βάζαμε και θέλαμε να πνίγουμε τη χελώνα που δεν πνιγότανε με τίποτα η απαίσια και να χαϊδεύουμε τις υπέροχες πράσινες κάμπιες του πεύκου που ήτανε φιλενάδες μας....

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ !!!!!!!!