Σάββατο 16 Μαρτίου 2013

Αποκριάτικα μαλλιοτραβήγματα



Κάθε χρόνο τις Απόκριες γινότανε της τρελλής και της παλαβής στο πάρτυ που κάναμε με τον αδελφό μου στο σπίτι μας και καλούσαμε όλα τα παιδιά που γνωρίζαμε κι αυτά που χωνεύαμε κι αυτά που δεν χωνεύαμε γιατί έτσι γινότανε στα καλά σπίτια τότε και δεν μπορούσες να κάνεις αλλιώς γιατί σε λέγανε ακοινώνητο κι αυτό ήτανε πάρα πολύ κακό πράγμα γιατί η γιαγιά μου η Κασσιανή τους ακοινώνητους τους έλεγε και ψωριάρηδες και ξύνιζε τα μούτρα της.
Οταν ερχόντουσαν οι Απόκριες τα μεγάλα γεγονότα ήτανε δύο στο σπίτι μας η Τσικνοπέμπτη όπου ερχόντουσαν όλοι να φάνε του σκασμού και να πιούνε σόδες μετά και το δικό μας το πάρτυ που ήτανε βέβαια το γεγονός της χρονιάς κάθε φορά !!!
Μια βδομάδα πριν οι προετοιμασίες, μια βδομάδα μετά οι μεγάλοι ξεροί απ' την κούραση κι εμείς με τον αδελφό μου τρελλαμένοι απ' τις εντυπώσεις πιο πολύ από την συνήθη τρέλλα μας που έλεγε και ο γιατρός Μπαχώμης γράφαμε σαν τα χαζά στα λευκώματα για το πάρτυ του 1968, του 1969 και δώστου πάρτου όλα τα πάρτυ.
Η γιαγιά μου η Κασσιανή μαγείρευε μια βδομάδα, η μάνα μου συγύριζε μια βδομάδα, η Μαριέτα μας ξεσκόνιζε μια βδομάδα, ο πατέρας μου ψώνιζε μια βδομάδα και επίσης κρεμιότανε σαν τη μαϊμού στη σκάλα όλη τη βδομάδα να στολίσει με σερμπαντίνες τους πολυέλαιους στο σαλόνι και να κρεμάσει αποκριάτικα από το ταβάνι μέχρι κάτω και εγώ με τον αδελφό μου τσακωνόμαστε όλη τη βδομάδα πριν το πάρτυ γιατί τόχαμε σε κακό να μην τσακωθούμε γενικώς...
Εκείνη τη χρονιά τσακωθήκαμε γιατί δεν θέλαμε μεγάλους στο πάρτυ μας αλλά εκείνος φοβότανε να το πει ενώ εγώ το φώναζα με όλη μου τη δύναμη και ξεφώνιζα όλη μέρα "οι μεγάλοι στο κλουβί τους οι μεγάλοι στο κλουβί τους" μέχρι που η γιαγιά μου η Κασσιανή μου είπε "αν δεν σκάσεις πάρτυ δεν έχει πού ακούστηκε μικρά παιδιά να αλωνίζετε μόνα σας εδώ μέσα και ν' ανοίγετε τις μπαλκονόπορτες ιδρωμένα λες και δεν σας ξέρω τι θα κάνετε που θα πετάτε και το Γιαννάκη όπως πέρσι χάμω σαν το παλιοτσουβάλι και θα φρακάρετε τη Μαλβίνα την καημένη στη λεκάνη του καμπινέ" και μετά εγώ έσκασα γιατί θυμήθηκα ότι είχα δώσει το λόγο μου μετά τα περσινά τέρατα και σημεία να είμαι Παναγία φανερωμένη μεγάλη η χάρη της....
Τέλος πάντων με τούτα και με κείνα που έλεγε και η γιαγιά μου η Κασσιανή σε γιορτινή ατμόσφαιρα μια βδομάδα μετά την Τσικνοπέμπτη όπου είχαμε φάει όλοι του σκασμού και τον θείο Αριστοτέλη τον είχε πάρει ένα ασθενοφόρο γιατί έφαγε πολύ αρνί αλλά δεν πέθανε ευτυχώς ήρθε επιτέλους το ευλογημένο Σάββατο της Τυρινής όπου δεν τρώγαμε τυριά αλλά είχαμε το πάρτυ μας και είχαμε αρχίσει από τις 12 το μεσημέρι να στήνουμε τον καυγά με τον αδελφό μου ποιός θ' ανοίγει την πόρτα, τι δίσκους θα βάλουμε, αχ δε μ' αρέσει το ροζ τούλι στη στολή είμαι σα βλαμμένο, μαμά βάψε μου τα μάτια και τέτοια πολλά και μέσα στο σπίτι ήτανε μια ατμόσφαιρα ωραία όπου τη Μαριέτα την πόναγε το κεφάλι της και τόχε δέσει μ' ένα πανί όπως κάνανε στην Ανδρο που ήτανε το χωριό της γιατί έλεγε θα με τρελλάνουν κυρία αυτά δεν είναι παιδιά είναι οι ξαποδίτες αλλά εμείς ήμασταν καλά παιδιά με πάρτυ γιαυτό είχαμε μια έξαψη όπως έλεγε η μαμά μου λόγω του πάρτυ απλώς και δεν χρειαζόμαστε εξορκισμό και διάβασμα από τον παπά Ηλία όπως έλεγε η Μαριέτα που γενικά μας χώνευε πολύ αλλά στο πάρτυ μας δεν μας χώνευε καθόλου.
Μόλις ο κούκος χτύπησε 4 η ώρα οι φίλοι χωνεμένοι κι αχώνευτοι άρχισαν να καταφτάνουν με τις μαμάδες τους, τις στολές τους και κάτι άλλα που λέγαμε με τον αδελφό μου γλαστροτουρτοδώρα γιατί είχαμε μια μανία να φτιάχνουμε λέξεις που μόνο εμείς καταλαβαίναμε και τις εξηγούσαμε μόνο στους φίλους μας.
Ηρθανε και κάτι άσχετοι όπως πάντα και ποτέ δεν καταλαβαίναμε γιατί ενώ εμείς δεν τους γράφαμε ποτέ πρόσκληση για το πάρτυ μας αυτοί πλακώνανε σαν τις ακρίδες και μας χειροκρατάγανε άμα χορεύαμε και πολύ μας νευριάζανε και ήτανε οι συνηθισμένοι ο θείος Αριστοτέλης με τη θεία Μαρίκα, η εξαδέλφη Ελενίτσα που ήτανε της παντρειάς με τους γονείς της που είχανε παντρευτεί ήδη και κάτι φιλενάδες της γιαγιάς μου της Κασσιανής και ειδικά γι΄αυτές ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ερχόντουσαν κάθε χρόνο αλλά πηγαίνανε μαζί με τη γιαγιά μου την Κασσιανή στο φιλόπτωχο της ενορίας και φαίνεται της καλούσε μετά και στο πάρτυ που ήτανε είπαμε γεγονός και πολύ τους άρεσε γιατί μάλλον δεν θα είχανε αλλού να πάνε εκτός από το φιλόπτωχο και το δικό μας πάρτυ.


Ο αδελφός μου εκείνη τη χρονιά είχε ντυθεί πειρατής με το ένα μάτι κλειστό και το ένα χέρι με γάντζο και ήθελε ντε και καλά να αναλάβει το πικάπ γιατί είχε διαλέξει τα καλύτερα δισκάκια Μάμυ μπλου, το Καζαντζόκ, το Γιάνγκα, το Ακαζαντιρένε, το Κορίτσι του Μάη, το Στις 16 Μάη μήνα και το Πίσω από τις Λέξεις κρύβεται ο Αλέξης και είχε και Αλ Μπάνο και Ανταμό και Τομ Τζόουνς και Πασχάλη γιατί άμα δεν τα είχε αυτά ένα πάρτυ ήτανε χάλια και άμα δεν τα είχες δεν έπρεπε να κάνεις πάρτυ γιατί μετά όλοι σε κοροϊδεύανε και δε σου μιλάγανε γιατί ήσουνε βλαμμένο και πολύ βλάχος.
Μ' αυτή τη στολή όμως με το γάντζο και το ένα μάτι κλειστό δυσκολευότανε με τα δισκάκια κι εγώ του έλεγα να μην κλείσει το μάτι και να μη βάλει γάντζο αλλά τι πειρατής θα είμαι έλεγε αυτός και τελικά το έκλεισε το μάτι κι έβαλε και γάντζο και πάλευε πολλή ώρα να βάλει και να βγάλει τους δίσκους που κάνανε γρούτσου γρούτσου και κριιιιιιτςςςςςςς πριν τους βάλει. Ευτυχώς που ήρθε ο Αντώνης ο φίλος του ντυμένος Πιστολέρο του Φαρ Ουέστ κι έβαζε αυτός τους δίσκους και ησυχάσαμε από τα γρούτσου γρούτσου που έκανε ο γάντζος κι ανατριχιάζανε τα κορίτσια και λέγανε τον αδελφό μου βλαμμένο.
Ο Νίκος το άλλο βλαμμένο από το απέναντι σπίτι που ήτανε ντυμένος Ζορό ήθελε κι αυτός να βάζει δισκάκια αλλά δεν τον αφήναμε γιατί θα τα έκανε θάλασσα πάλι όπως πέρσι που έβαζε όλη την ώρα ένα ηλίθιο τραγούδι που έλεγε "Μπέιμπυ μην κουνιέσαι" και στο τέλος τον βρέξαμε με το λάστιχο της βεράντας κι αυτός πήγε και το είπε στη μαμά του μια χοντρή που είχε σφηνωθεί στον καναπέ ανάμεσα στη γιαγιά μου την Κασσιανή και το θείο Αριστοτέλη και καταβρόχθιζε τυροπιτάκια και όταν τον είδε βρεμμένο του έβγαλε το παντελόνι μέσα στο σαλόνι και τον πασπάτευε να δει αν είχε βραχεί και το σώβρακό του και επειδή είχε βραχεί και το σώβρακο τον πήρε και φύγανε και ησυχάσαμε.

Η Φανή που ήτανε το πιο ωραίο κορίτσι της τάξης είχε ντυθεί Βασίλισσα της Νύχτας και χόρευε μόνη της το Ο Μιο Σινιόρε και όλα τα αγόρια την κοιτάγανε σα χαζά μέχρι που τη ματιάσανε και στραμπούλιξε το πόδι της και ησυχάσανε τα άλλα κορίτσια που είχανε σκάσει από τη ζήλεια τους τόση ώρα. Και μετά η Φανή καθότανε και κουβέντιαζε με τη Ιώ που ήτανε καλή μαθήτρια αλλά δεν της άρεσε καθόλου ο χορός γιατί ήτανε χοντρή και δεν είχε ντυθεί τίποτα γιατί δεν της χωράγανε οι στολές και είχε έρθει με τα καλά της και μια καραμούτζα πράσινη που την κούναγε πέρα δώσε και χτύπαγε τα παιδιά και γι' αυτό κανένα δεν την χώνευε και όλο παραπονιότανε η μάνα της που δεν τη θέλαμε στα παιχνίδια αλλά βασικά καλά κάναμε και δεν τη θέλαμε γιατί ήτανε φυτό.
Οι αδελφές Παυλίδη οι δίδυμες που έτσι τις λέγανε όλοι δεν ξέρω γιατί είχαν έρθει ντυμένες Κοκκινοσκουφίτσες και οι δυο με την ίδια στολή ακριβώς και έγινε μεγάλη συζήτηση γιατί ήτανε δύο Κοκκινοσκουφίτσες χωρίς κανένα Κακό Λύκο. Αλλά κάθε χρόνο αυτές φοράγανε ίδιες στολές και τις ξέραμε πια. Πέγκυ και Νατάσσα οι αδελφές Παυλίδη μονίμως μαζί και μονίμως αγαπούσανε το ίδιο αγόρι τον Πάνο τον ψηλό και τρέχανε από πίσω του όλη την ώρα, ψηλός αυτός κοντές αυτές σαν αλατιέρα ήτανε και πολύ γελάγαμε όλα τα παιδιά και τους κοροϊδεύαμε αλλά τελικά αυτές κυνήγα κυνήγα τον Πάνο και οι δυο τον στριμώξανε μια μέρα στην τουαλέτα στο πάρτυ της Ζωρζετούλας στη Φιλοθέη και τους έπιασε η μάνα του να παίζουνε το γιατρό και έγινε της τρελλής γιατί η μάνα του θύμωσε και έλεγε ότι πάνε να τυλίξουνε το γιό της αλλά μάθαμε στα σίγουρα ότι οι δίδυμες δεν είχανε ούτε χαρτί ούτε κορδέλα και μετά είπαμε τι βλακείες είναι αυτές πώς θα τον τυλίξουνε χωρίς κορδελόχαρτα και γελάγαμε γιατί η μάνα του Πάνου θα ήτανε σίγουρα χαζή.
Ο Πάνος ο ψηλός ήτανε ντυμένος κάθε χρόνο αστυνομικός γιατί ο μπαμπάς του ήτανε αστυνόμος και η μάνα του που είχε στο κεφάλι της ένα ηλίθιο κότσο μπανάνα έλεγε στο σαλόνι στη θεία Μαρίκα ότι δεν τον άφηνε ο μπαμπάς του να βάλει άλλη στολή για να μη γίνει ντιντής. Εγώ δεν ήξερα τι είναι το ντιντής και πήγα να ρωτήσω αν είναι κακό πράμα αλλά η γιαγιά μου η Κασσιανή που δεν χώνευε γενικά τους αστυνόμους με περίεργες ιδέες μούριξε μια άγρια ματιά και μου στάθηκε ο κεφτές στο λαιμό και μετά με χτυπάγανε στην πλάτη να ξεπνιγώ και η γιαγιά μου η Κασσιανή με σταύρωνε κι έλεγε τρεις φορές "σκόρδα στα μάτια σας θα μου πνίξετε το παιδί λάμιες" που άμα το έλεγε αυτό μας έφευγε ο λόξυγκας, το χασμουρητό, η φαγούρα και το πνίξιμο.
Εκείνη την ώρα όμως ήρθε και η Χριστίνα μια καινούργια συμμαθήτριά μου που ήτανε ντυμένη χίπισσα με τον αδελφό της που είχε ντυθεί ιππότης και όταν την είδα συνήλθα τελείως γιατί ήθελα να της κάνω καλή εντύπωση να μη λέει ότι είμαι ένα βλαμμένο που πνίγεται με τους κεφτέδες. Ετσι ξέχασα και τον ντιντή και τον κεφτέ που παραλίγο να με πνίξει και το έριξα στο χορό με τη χίπισσα μέχρι που έγινα μούσκεμα στον ιδρώτα και έτρεχα στη βεράντα να πάρω αέρα Μάρτη μήνα με το διαολόκρυο μέχρι που με ανακάλυψε ο πατέρας μου και με πήγε μέσα σηκωτή χωρίς να μου τις βρέξει διότι είχα καλεσμένους και μου είπε άμα ξαναβγώ έξω ιδρωμένη θα τους διώξει όλους από το σπίτι και θα πέσουμε αμέσως στα κρεββάτια μας για τιμωρία.
Ο ιππότης που ήτανε ένα χρόνο πιο μεγάλος από μας χόρευε όλο το βράδυ με την Στεφανία που ήτανε ντυμένη Κυρία Τσάρλεστον και φαίνεται ότι την είχε αγαπήσει ερωτικά δηλαδή την είχε αγαπήσει όχι όπως αγαπούσε ο αδελφός μου εμένα γιατί το είχε πει στο φίλο του τον Κώστα κι αυτός που τον λέγαμε σουρωτήρι το είχε πει σε όλη την τάξη αλλά κάναμε όλοι ότι δεν το ξέραμε. 
Η κυρία Τσάρλεστον Στεφανία ήτανε όμορφη αλλά εμένα δεν μου άρεσε καθόλου γιατί ήτανε κάπως ψευδή και πολύ ακατάδεχτη σαν να είχε καταπιεί μπαστούνι που έλεγε και η γιαγιά μου η Κασσιανή άμα την έβλεπε και άμα μας έκανε τη χάρη κι ερχότανε στο πάρτυ μας σκεφτόμαστε τι τη θέλαμε και την καλέσαμε γιατί τίποτα δεν της άρεσε και μάλλον ήτανε σνομπ όπως έλεγε η μαμά μου. Η μαμά της όμως αυτηνής έλεγε πώς η κόρη της ψευδίζει σαν την Ελλη Λαμπέτη και είναι πολύ σικ το ψεύδισμά της αλλά η γιαγιά μου η Κασσιανή κούναγε το κεφάλι της κι έλεγε "αντί να πάει να φτιάξει τα δόντια του παιδιού που είναι λαγός καμαρώνει κιόλας" και δεν τη χαιρετούσε αυτή την κυρία όταν ερχόταν να πάρει τελικά τη Λαμπετοκόρη της κι όταν της έλεγε η μαμά μου "μητέρα δεν χαιρετήσατε τη μαμά της Στεφανίας" η γιαγιά μου η Κασσιανή έλεγε μέσα από τα δόντια της "πώς είστε" και θυμότανε ότι είχε πολύ δουλειά στην κουζίνα ή θυμότανε να πάει να βρει σερπαντίνες που είχανε τελειώσει.
Αυτή η Στεφανία ήτανε και πολύ βλαμμένη γιατί όλο δίαιτα έκανε και δεν έτρωγε ούτε γλυκά ούτε κεφτέδες ούτε τυροπιτάκια γιατί ήθελε να γίνει φωτομοντέλο και έπρεπε να είναι πολύ αδύνατη σαν την Τουίγκυ το "κλαράκι" που γράφανε στα περιοδικά κι άμα θα τα έτρωγε όλ' αυτά θα πάχαινε μας έλεγε κι έτσι έτρωγε μόνο σάντουιτς με μαρούλι και τη λέγαμε κουνελοστεφανία.
Εκείνο το βράδυ υπήρχε ένας πολύ μεγάλος εκνευρισμός κάτι τα γρούτσου γρούτσου του αδελφού μου με το γάντζο, κάτι η μάνα του Πάνου του αστυνομικού που σφηνώθηκε στον καναπέ και θέλαμε βίντζι να τη σηκώσουμε, κάτι η ψευδή με το τσάρλεστον, κάτι η Μαριέτα με το πανί στο κεφάλι που πηγαινοερχότανε με τα φαγιά, δεν φτάνανε όλα χύθηκε και μια κόκα κόλα στο πάτωμα και μετά κόλλησε ο τόπος όλος και πατάγαμε κι έκανε κλατς κλάτς αηδία. Αλλά εμείς χορεύαμε το "Εσένα που σε ξέρω τόσο λίγο" μπλουζ παθητικό που λέγαμε και μερικά κορίτσια κοντεύανε να λιποθυμίσουνε γιατί ήτανε πολύ ωραίο τραγούδι αυτό και με νόημα όχι σαν το νόημα που βγάζαμε στην ανάγνωση, άλλο νόημα ήτανε αυτό αλλά του τραγουδιού ήτανε καλύτερο από το νόημα που βγάζαμε στον ποιητή Κρυστάλλη ή στον Παύλο Νιρβάνα ας πούμε.
Τότε έγινε ένας πολύ μεγάλος καυγάς γιατί ο Πάνος ο αστυνομικός κορόιδεψε τον Αντώνη τον πιστολέρο και του είπε "δεν είσαι Ελληνας εσύ" και ο άλλος του είπε "εμένα ο μπαμπάς μου μου είπε ότι οι αστυνομικοί βάζουνε τον κόσμο φυλακή άμα δεν έχουνε να πληρώσουνε" και αρχίσανε τις μπουνιές και τις κλωτσιές και πέσαμε όλοι να τους χωρίσουμε και τα κορίτσια στριγγλίζανε και ήρθανε οι μανάδες απ' το σαλόνι να δούνε τι έγινε. Αλλά ο Πάνος που ήτανε αστυνομικός έφαγε της χρονιάς του από τον Αντώνη που ήτανε πιο δυνατός απ' αυτόν και έβαλε τα κλάμματα κι εμείς δεν είχαμε ξαναδεί αστυνομικό να βάζει τα κλάμματα και δεν έφτανε μόνο αυτό αλλά στο τέλος κατουρήθηκε κιόλας και φώναζε τη μαμά του κι εμείς γελάγαμε τότε που κατουρήθηκε αυτός κι έγινε ρεζίλι.
Τότε η μάνα του Πάνου με τον κότσο μπανάνα στο κεφάλι που είχε πρήξει τη θεία Μαρίκα στο κουβεντολόι πήρε χαμπάρι ότι κάτι τρέχει και όρμησε να σώσει το γιό της φωνάζοντας α να χαθείτε παλιόπαιδα, αλήτες και είπε στη μάνα μου " Κυρία μου φεύγουμε αμέσως τι κατάστασις είναι αυτή; Ο γιός μου είναι παιδί έλληνος αστυνομικού, πώς επιτρέπετε να το χτυπάνε εν έτει 1969 στο σπίτι σας οι αλήτες;" και την κοιτάγαμε όλοι σα χαζοί γιατί κανένα παιδί από τους φίλους μας δεν ήτανε αλήτης και ποτέ δεν μας το είχανε πει ξανά αυτό το πράμα.
Τότε η γιαγιά μου η Κασσιανή πετάχτηκε μές στη μέση πριν προλάβει να βγάλει κιχ η μάνα μου και είπε στην κυρία του αστυνομικού "δεν υπάρχουν αλήτες εννιά ετών και μάλιστα στο σπίτι μας και αν δεν σας αρέσει μην ξαναφέρετε το παιδάκι σας εδώ" και τους έδωσε τα παλτά τους από το πορτ μαντώ και τους ξαπόστειλε γρήγορα γρήγορα να ησυχάσουμε σαν τον Λογοθετίδη σε κείνη την ταινία που λέει ο στρατηγός Δεκαβάλας "άει στο διάλο Κώστα μου, άει στο διάλο Κωστή μου" που πολύ της άρεσε της γιαγιάς μου της Κασσιανής.
Μετά που έφυγε ο Πάνος με τη μάνα του και μείναμε όλοι εμείς οι αλήτες μεταξύ μας χάσαμε για λίγο το κέφι μας και δεν ξέραμε τι να πούμε γιατί αυτή με τον κότσο μπανάνα μας την είχε σπάσει αλλά μετά ο μπαμπάς μου ήρθε με τη φωτογραφική μηχανή να μας βγάλει φωτογραφίες, η Μαριέτα μας έφερε κόκα κόλα που μας άρεσε πολύ, η γιαγιά Κασσιανή έκανε ουφ πάει κι αυτό και άει στο διάβολο που θα χαλάσει αυτή τη χαρά των παιδιών και η μαμά μου μας μοίρασε σερπαντίνες και κομφετί να ρίξουμε όσο θέλαμε και ξαναβρήκαμε το κέφι μας γρήγορα και συνεχίσαμε το χορό χωρίς αστυνομικούς και είπαμε αυτόν δεν θα τον καλέσουμε ποτέ ξανά σε πάρτυ δικό μας και όλα τα παιδιά χειροκροτήσανε από τη χαρά τους γιατί κανένα παιδί δεν θέλει αστυνομία στα πάρτυ.


Εκείνο το βράδυ γνώρισε και ο Γιάννης της κυρίας Ελένης ο γιος που ήτανε ντυμένος κλόουν τη Μυρτώ την ξαδέλφη μας που ήτανε ντυμένη μπαλαρίνα και χορέψανε όλα τα μπλουζ μαζί όλο το βράδυ και εμείς σκουντάγαμε ο ένας τον άλλον γιατί λέγαμε ότι αυτοί ερωτευτήκανε. Και όλο αγκαλιά την κράταγε ο Γιάννης τη Μυρτώ και μετά της έφερε και τυροπιτάκια και μπόμπες με ζαμπόν πολύ ωραίες που είχε φτιάξει η Μαριέτα και μετά η Μυρτώ του είπε δεν θέλω άλλο αλλά αυτός επέμενε να φάει η Μυρτώ όλα το πιάτο της κι εκείνη τόφαγε και δεν κάνανε παρέα με μας τους άλλους μόνο μεταξύ τους και σίγουρα λέγαμε αυτοί ερωτευτήκανε αληθινά.
Τελικά εμείς οι υπόλοιποι το ρίξαμε στο καζαντζόκ και γίναμε όλοι Κοζάκοι χορευτές εκεί μέσα και όλοι μας καμαρώνανε κι εγώ καμάρωνα τις ωραίες άσπρες μπότες μου που δένανε με κουμπάκια και κορδόνια από πάνω μέχρι κάτω και ήμουνα μες στη μόδα γιατί τις είχα πάρει ειδικά για το πάρτυ και το καζαντζόκ αυτές και κανένα άλλο κορίτσι δεν είχε τέτοιες ωραίες μπότες. 
Θέλανε και μερικοί να κάνουμε γαϊτανάκι, μας είχε φέρει κιόλας ο μπαμπάς μου ένα πολύ ωραίο, αλλά οι περισσότεροι είχανε πέσει ξεροί απ' το χορό και είχαμε όλοι γίνει μούσκεμα στο ιδρώτα και ανεμιζόμαστε με ότι βρίσκαμε πρόχειρο και η Νινέτα είχε μεγάλη πλάκα γιατί ανεμιζότανε με τη φούστα της Ισπανίδας χορεύτριας που φόραγε και φαινότανε το βρακί της και γελάγανε τ' αγόρια. Ετσι αφήσαμε το γαϊτανάκι για καμμιά άλλη φορά αλλά τελικά ποτέ δεν το κάναμε γιατί όλο χορεύαμε τα σέικ και τα μπλουζ με νόημα και μετά πέφταμε ξεροί σ' αυτά τα αποκριάτικα πάρτυ που η γιαγιά μου η Κασσιανή έλεγε αποκριάτικα μαλλιοτραβήγματα και μάλλον είχε δίκιο......... 


Αυτό το πάρτυ του 1969 ήτανε και το πιο ωραίο απ' όλα γιατί είχε τα πάντα. Κεφτέδες, τυροπιτάκια, μαμάδες στο σαλόνι, σέικ, μπλουζ, ξύλο και έρωτα. Και όχι μόνο έναν.... όπως φάνηκε μετά, πολλοί έρωτες γεννήθηκαν εκείνο το βράδυ.
Αλλοι κράτησαν κι άλλοι χάλασαν στην πορεία.

Αλλά ο Γιάννης και η Μυρτώ παντρεύτηκαν από εκείνο το βράδυ και τις απόκριες του 2012 απέκτησαν το πρώτο τους εγγόνι !!!

Καλές Απόκριες !!!!

14 σχόλια:

  1. φανταστικό πάρτυ ,χαράς την υπομονή των γονιών σου χαχαχαχαχα πράγματι άλλες εποχές!γέλασα πολύ με την περιγραφή! να τους ζήσει το εγγονάκι και να δουν κι άλλα εγγονάκια!
    καλημέρα και καλό τριήμερο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ όμορφο και ζωντανό! Και αξέχαστο όπως φαίνεται από πολλούς. Είναι αυτά τα σπουδαία που φαίνονται στον χρόνο και όχι εκείνη την στιγμή που τα ζούμε...ΚΑΛΕΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εκπληκτικό!!!

    Θα ξεκινήσω λίγο... ανάποδα, αφού με συγκίνησε πραγματικά αυτό που διάβασα στο τέλος: το πρώτο εγγόνι του Γιάννη και της Μυρτώς! Nα το χαίρονται και να ευτυχήσει να γνωρίσει μιαν αγάπη όπως εκείνη, του παππού και της γιαγιάς!... ❤

    Διαβάζοντας το κείμενό σου, αισθάνθηκα ότι... διακτινίστηκα σ' εκείνη την εποχή!
    Ελαφρώς μεταγενέστερες οι δικές μου θύμησες, στο ίδιο όμως κλίμα!
    Στολές που ντυνόμασταν κι εμείς (Σπανιόλες, Βασίλισσες της Νύχτας, Χίππισες, Αμαζόνες, Πειρατίνες και Πειρατές, Ζορό, Ινδιάνοι και Ινδιάνες, Καουμπόυδες...)
    Απαραιτήτως βαμμένα και "χτενισμένα" από τα χέρια των μαμάδων και των γιαγιάδων, εμείς, τα κορίτσια! Να περιφερόμαστε, την ημέρα του πάρτι (το οποίο γινόταν συνήθως Σάββατο) με τα ρόλεϋ -και ύφος... 80 καρδιναλίων!- μέσα στο σπίτι, να χαζεύουμε τη στολή, την κρεμασμένη στο χερούλι της ντουλάπας, και να ονειρευόμαστε τις όμορφες στιγμές που θα ζούσαμε σε λίγες ώρες...
    Με τους κεφτέδες έκανα πολύ γέλιο, θυμήθηκα που μου είχε πέσει ένα κεφτεδάκι από το πιάτο μου και... του ζήτησα "συγγνώμη"!!!
    Επίσης, σε όλα τα "must" τραγούδια που αναφέρεις, να προσθέσω ένα ακόμη, το "Do you love me?"...❤

    Γεγονός είναι ότι "εκείνες" οι Απόκριες (των παιδιών αλλά και των μεγαλύτερων) ήταν ανεπανάληπτες!... Τις περιμέναμε με λαχτάρα, τις ζούσαμε, τις χαιρόμασταν, δεν βλέπαμε την ώρα για τις επόμενες... Τα "πάρτι μασκέ" ήταν από τις πιο όμορφες στιγμές μας...

    Να είσαι καλά που μας μετέφερες τόσο πιστά, με τόση αγάπη, το κλίμα τους...

    Πολλά φιλιά και να περάσεις όμορφα, πολύ όμορφα! ❀~✿

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Νασούλι μου ευχαριστώ πολύ πολύ !
    Τι εγγονάκι έγινε ενός έτους και το βαφτίζουμε το Πάσχα !!!
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σοφία μου νάσαι καλά !!!
    Ακόμα λέμε γι' αυτά τα πάρτυ πράγματι
    Φιλιά πολλά
    Σόφη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ιωάννα μου εκείνα τα πάρτυ ήτανε ....δοκιμασία αντοχής και υπομονής για καλά παιδιά...τρέλλα !!!!!
    Και όνειρο !!!
    Το ζήσαμε όλοι...
    Σε φιλώ
    Σόφη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σόφη μου σε απόλαυσα και γέλασα και πάρα πολύ! Μπορεί να μην μου αρέσουν τα καρναβάλια για την ηλικία μου και γενικά και σαν μικρή να μην τα είχα απολαύσει, αλλά σε απόλαυσα σαν να ήμουν εκεί και ένιωσα και εγώ για λίγο παιδάκι, καλεσμένη στο πάρτυ σου!

    Η γραφή σου που θύμιζε αφήγηση μικρού παιδιού ήταν καταπληκτική! Απο τις ομορφότερες αναρτήσεις για τις απόκριες που διάβασα!

    Σου στέλνω πολλά φιλάκια! Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μελοκάνελό μου
    Σ΄ευχαριστώωωωωωωωωω
    Πολλά γλυκά φιλάκια αποκριάτικα !!!!
    Σόφη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Απολαυστική όπως πάντα Σόφη μου!!! Καταπληκτική η γραφή σου, η αφήγησή των αναμνήσεων και η περιγραφή του πάρτυ... μου θύμισε μικρή νουβέλα!!! Γέλασα, συγκινήθηκα, έζησα από κοντά το πάρτυ... ανεπανάληπτες στιγμές, εύκολες και δύσκολες μαζί γιατί υπήρχαν τα πάντα...
    Ταξίδεψα και πάλι...
    Πολλά πολλά φιλάκια καλή μου Σόφη και καλές Αποκριές ...να περνάς καλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κικίτσα μου
    σ'ευχαριστώ πολύ!!!
    Ανεπανάληπτες στιγμές πράγματι...
    Πολλά φιλάκια κι από μένα !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μοναδικές πραγματικά οι περιγραφές σου! Κάπως έτσι θυμάμαι κι εγώ τα δικά μου, συνήθως ήμασταν ντυμένοι με ότι βρίσκαμε, φοράγαμε και τα βαφτικά των μανάδων μας και μετά δεν ξέραμε πως να ξεβαφτούμε κι από το τρίψιμο ήμασταν μια εβδομάδα μετά σαν να μας είχες βουτήξε στο ακουαφόρτε ... υπέροχα χρόνια που υπήρχε μια απλότητα ... ίσως και λίγη αφέλεια για τα σημερινά δεδομένα!
    Να είσαι καλά κοριτσάκι μου με τις ζωντανές περιγραφές σου!!

    Σε φιλώ
    Καλά κούλουμα :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Να τους ζήσει το εγγόνι,και να δουν κι άλλα ,βρε τι αεθαλής έρωτας ηταν αυτος? Καλά σε απόλαυσα για άλλη μια φορά,και η γιαγια Κασσιανή οπως πάντα είχε τον πρώτο ρόλο σε όλα χαχα καλά κουλουμα ,καλή Σαρακοστή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Levina καλώς ήρθες !
    Ναι...ναι...πασαλειβόμαστε χαχαχα
    Σ΄ευχαριστώ πολύ
    Φιλάκιαααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Neli μου η γιαγιά Κασσιανή ήταν πάντα πρώτο ...νούμερο !!!
    Χαχαχαχαχαχα
    Φιλάκια
    Καλή Σαρακοστή
    Σόφη

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Καλώς ήρθατε !