Καλή χρονιά

Καλή Χρονιά !!!

320 μίλια χαμένης αθωότητας

Γράφει η Σοφία Μούτσου
Η Σόφη της Γιαγιάς Κασσιανής....

Και αναδημοσιεύει από το blog της...
http://sofia-moutsou.blogspot.gr/2015/06/320.html


Ενα βιβλίο που σε μαγεύει απ΄την αρχή και σε κρατάει έτσι μέχρι το τέλος...
Μια παράξενη ιστορία ... μια παράξενη γυναίκα...
Μια γραφή που ρέει στο μετάξι και στην κάμα του μαχαιριού.....
Η Καρμέλα Αντιγόνη Σώρρου ανατέμνει εξαιρετικά, βαθειά και σχεδόν χειρουργικά,  τη γυναικεία ψυχή - την όσο δυνατή άλλο τόσο και αβυσσαλέα -, την ανθρώπινη αδυναμία, τη φτώχεια που κόβει τα φτερά των ανθρώπων, τη διαφορετικότητα που πετά πάντα προς το όνειρο, τα βρώμικα κρεβάτια του εφήμερου έρωτα, τα σφάλματα που πληρώνονται, τον αμαρτωλό και συνάμα μαγικό κόσμο της Τρούμπας στη δεκαετίας του '60.

Μια ιστορία που θα μπορούσε να είναι αληθινή. Δεν είναι όμως, όπως μας λέει η ίδια η συγγραφέας. 

Είναι λοιπόν μια ιστορία φανταστική, που όμως, για όσους έζησαν στον Πειραιά της δεκαετίας του 60 και γνώρισαν την Τρούμπα, φέρνει στο νου αληθινές καταστάσεις, αληθινά ονόματα, αληθινές δυστυχίες, δηλαδή την ίδια την πραγματικότητα της εποχής φωτισμένη μυστηριακά και δοσμένη μοναδικά μέσα από την ιστορία της ηρωϊδας, της Βηθλεέμ του μικρού κρητικού χωριού, της Βιβής της Τρούμπας.

Η γραφή της Αντιγόνης σε κερδίζει από την πρώτη γραμμή και σε δεσμεύει να μην αφήσεις το βιβλίο απ' τα χέρια σου μέχρι να το ρουφήξεις όλο, σαν ένα δυνατό τσιγάρο....

"Κάνει τόσο θόρυβο η αγάπη! Εκκωφαντικός μέσα στη σιωπή του όσο αντιφατικό κι αν φαίνεται, αυτός που το εισπράττει μόνο, μπορεί να βουλιάξει μέσα στο μέλωμά της. Οποια μορφή και από όπου να προέρχεται η αγάπη έχει την ίδια έκρηξη, μόνο που αλλάζει φτερά" γράφει η Αντιγόνη και κρέμεται ο αναγνώστης απ' τις γραμμές να πάει παρακάτω, να γευτεί τη συνέχεια, γλυκόπικρη και βαθύτατα ερωτική μέσα απ' την ιστορία μιας γυναίκας που γνώρισε την πιο σκληρή μορφή του πληρωμένου έρωτα αλλά δεν ερωτεύτηκε ποτέ....

Πώς να περιγράψεις το διαφορετικό που γεννιέται μέσα σε ανελέητες αλήθειες που πληγώνουν και σοκάρουν; Κι όμως η Αντιγόνη το καταφέρνει αριστοτεχνικά στο : "Μια αδελφή είχε και πήγαιναν στην ίδια τάξη γιατί ο Γιάννης είχε χάσει χρονιά στην τετάρτη Γυμνασίου. Από τότε καταλάβαινε πώς η φύση του τον έσπρωχνε στο ίδιο φύλο. Και μικρότερος ακόμα αλλά δεν ήθελε να το πιστέψει. Ενα καλοκαιρινό απόγευμα ήταν. Τότε που η μάνα του και η αδελφή του είχαν πάει εξοχή στο χωριό. Γύρισε ο πατέρας απ' το καφενείο νωρίτερα και τον είδε να φορά τη σάρπα της μάνας του και να προσπαθεί να χωρέσει τις μακριές πατούσες του στις γόβες της. Τον έφερε λίγο πριν το θάνατο με το ζωστήρα του και με ό,τι έβρισκε μπροστά του. Αυτός μιλιά! Τρεις μέρες τράβηξε το μαρτύριο και το βράδυ αργά τον έσυρε στην πόρτα. "Το ποδάρι σου εδώ δεν θα ξαναπατήσεις, να πάς στα πουσταριά να σε ταϊζουν! Γιο δεν έχω". Ετσι βρέθηκε από τα δέκα εφτά να σέρνεται όπου φυσούσε η θημωνιά με τ΄αγκαθωτά κλαριά. Ετσι την έβλεπε τη ζήση του σαν μια καταδίωξη. Κατέληξε στα εικοσιπέντε στην Τρούμπα. Εκανε θελήματα στις κυράδες, στα κορίτσια και έρωτα μέσα στ' αυτοκίνητα των "καθωσπρέπει"! Τα βράχια της Πειραϊκής έκαναν χρέη ξενοδοχείου. Πολλές φορές τον έκλεβαν και άλλοι έφευγαν χωρίς πληρωμή. .... Παρακαλούσε να είχε πεθάνει....."

Κι ύστερα σε παρασέρνει να ταυτιστείς με την Αθηνά, την "πρόστυχη" και μεγαλόψυχη Αθηνά, που γίνεται μάνα για τη Βιβή και να νοιώσεις την ψυχή της -και τη δική σου - να φωνάζει : "Είναι στιγμές που ουρλιάζουν οι σιωπές. Οσα και ν' ακούσεις δεν τ' αντέχεις, το κορμί και η ψυχή στάζουν αίμα που ρέει αργά, βασανιστικά και μουδιάζει το μυαλό..... Μια απέραντη παράδοση στον εγκλεισμό"

Οπου περιγράφει και εξελίσσει την υπόθεση η Αντιγόνη κάνει την ιστορία ενδιαφέρουσα κι ευκολοδιάβαστη. Για μένα όμως η συγγραφική της αξία αναδεικνύεται, ώριμη και μεστή, όταν περιγράφει συναισθήματα. Αυτό είναι το φόρτε της και η επιτυχία της.

Δεν μου αρέσουν τα "320 μίλια χαμένης αθωότητας" απλά και μόνο επειδή έτυχε να γνωρίσω και να συμπαθήσω την Αντιγόνη. Εκείνη είναι ένας αληθινά χαριτωμένος άνθρωπος που σε κερδίζει με τη φινέτσα και τη γλυκύτητά της από το πρώτο λεπτό. 

Ο λόγος που αγάπησα αυτό το βιβλίο είναι ουσιαστικότερος. Είναι το ίδιο το βιβλίο που με καθήλωσε και με κέρδισε.

Το βιβλίο της Αντιγόνης έχει τη δική του ισχυρή φωνή ανεξάρτητα από την γλυκειά μας φίλη, που με τόση σεμνότητα αποκρούει τον τίτλο "συγγραφέας" Κι όμως αυτόν τον τίτλο τον κερδίζει επάξια με το έργο της. 

Πιστεύω αληθινά ότι είναι ένα βιβλίο άξιο να διαβαστεί ξανά και ξανά. Είναι δυνατό, συγκρουσιακό με ήθη παλιά και προκαταλήψεις, σκληρό και τρυφερό συνάμα που αποδεικνύει το αναμφίβολο ταλέντο και την συγγραφική στόφα της Καρμέλας - Αντιγόνης Σώρρου.

Ενα βιβλίο καθρέφτης της κλειστής και υποκριτικής κοινωνίας του 60 που ήξερε να συγχωρεί μόνο εκείνα που δεν κατέστρεφαν το εξωτερικό της λούστρο....

Ενα βιβλίο αληθινό για ανθρώπους που έζησαν περισσότερο μέσα στον πόνο παρά μέσα στη χαρά.

Ενα βιβλίο για την αστείρευτη γυναικεία δύναμη...

Για τη γυναίκα που μένει αθώα και κρατάει με σεμνότητα την παρθενία της ψυχής της ακόμα και στον πιο άθλιο βούρκο....

Αγαπημένη μου Αντιγόνη σ' ευχαριστώ για τη γλυκειά συγκίνηση !!!

Καλοτάξιδο το έργο σου και εύχομαι να απολαύσουμε ξανά τη γραφή σου που τόσο αγαπάμε !!!

Με την αγάπη μου

Σόφη 

Το σουφλέ της Σόφης

Πολλές πολλές γλυκειές καλημέρες..
Μου λείψατε τόσο καιρό που έχω να γράψω κάτι καινούργιο.
Η γιαγιά μου η Κασσιανή έχει καιρό να εμφανιστεί και μάλλον περνάει φάση ενδοσκόπησης, εκτός αν έχει αλλάξει σύννεφο και περιμένει να τακτοποιηθεί πρώτα καλά καλά και μετά να κάνει νέο ... βουρ με ιστορίες της πάλαι ποτέ παντοδυναμίας της....
Εμένα πάντως, μ' έπιασε η προκοπή σήμερα που βρέχει - βρέχει να κάνω το αγαπημένο μου σουφλέ...
Πατεντούλα πανεύκολη που σε βγάζει ασπροπρόσωπη πάντα....
Οι συνταγές για σουφλέ είναι σαν την άμμο της θάλασσας κι όλες είναι πεντανόστιμες. Το δικό μου σουφλέ, όπως διαπίστωσα, έχει το προνόμιο να τρώγεται ζεστό αλλά και κρύο που θυμίζει αρκετά κις λωραίν...

ΥΛΙΚΑ (για πυρέξ 20 Χ40)

12-14 φέτες ψωμί τοστ χωρίς κόρα
250-300 γραμμάρια γραβιέρα τριμμένη
250 γραμμάρια γαλοπούλα καπνιστή
3 αυγά
3/4 λίτρου γάλα
1 κρέμα γάλακτος παχύρευστη (βάζω MEGLE)
Βούτυρο για το άλειμα του ταψιού (εγώ βάζω βιτάμ culinesse υγρό)

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Ψιλοκόβω τις φέτες γαλοπούλας. Αλείφω το πυρέξ με βούτυρο πάτο και τοιχώματα.
Στρώνω τις μισές φέτες ψωμί στον πάτο του πυρέξ, ρίχνω από πάνω τη μισή τριμμένη γραβιέρα και τη μισή γαλοπούλα. Ρίχνω ολόκληρο το κουτί την παχύρευστη κρέμα γάλακτος και την στρώνω καλά σε όλη την επιφάνεια.
Από πάνω βάζω τις υπόλοιπες φέτες ψωμιού, την υπόλοιπη γραβιέρα και την υπόλοιπη γαλοπούλα.
Χτυπάω τα αυγά με το γάλα και τα ρίχνω πάνω από τα υλικά ώστε να πάει παντού. Το αφήνω 5 λεπτά να μουλιάσει καλά και το ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 C για 1 ώρα περίπου (ανάλογα τον φούρνο μπορεί και 50 λεπτά)

* Tip : Το νου σας να κάνει ωραία κρούστα από πάνω και να μην καεί .

Σας γλυκοφιλώ !!!!