Να βάλουμε τα καλά μας για τα Χριστούγενναααααα

Είχε δεν είχε η γιαγιά μου η Κασσιανή μου μπαστακώθηκε εδώ και μερικές μέρες και δεν λέει να πάει στο γνωστό της ησυχαστήριο. 

Οτι είναι ο άνθρωπος εν ζωή είναι και μετά ταύτην, εν ολίγοις η αθεόφοβη παλιόγρια που λέει κι ο φίλος μου ο Σταμάτης μου κατσικώθηκε εδώ πέρα και μου έκανε το κεφάλι καζάνι διότι δεν είναι δυνατόν να φοράει άλλο αυτή τη μούρη στο blog, είχε πλήξει, λέει, με το παλιό λουκ, είχε βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια και να η γκρίνια και να το κακό και "ορίστε όλοι αλλάζουν τα μπλοκάκια τους κι εσύ μ' έχεις με το ίδιο φουστάνι που μούγινε τομάρι της γίδας όλο συκλαμέν και μελιτζανί" και "τόσα ωραία φορέματα φοράνε οι άλλοι στα μπλοκάκια τους κι εσύ όλο με τα ίδια με παρουσιάζεις εμένα"  και "βάλε βρε παιδί μου κάτι πιο νεανικό πιο φωτεινό, αυτό με μεγαλώνει" και ήθελε ντε και καλά ν' αλλάξουμε το look μας. 

Κι άντε τώρα να της εξηγώ ότι δεν είναι μπλοκάκια του μπακάλη να γράφουμε τις σημειώσεις μας και θέλει μια διαδικασία κι άντε να ψάχνεις και να βρίσκεις bagrounds και να με ρωτάει τι θα πει αυτό διότι μόνο γαλλικά ήξερε η γιαγιά και διόλου αγγλικά διότι δεν κάνανε λέει το Γυμνάσιο της εποχής που πήγαινε αυτή και πεταγότανε η θεία Αμαλία και της έλεγε σχολαρχείο σχολαρχείο αλλά η γιαγιά μου η Κασσιανή της είπε θα σου αστράψω μια να δεις εσύ σχολαρχείο, εγώ πήγαινα στο Γ' Γυμνάσιο Θηλέων στην Γαργαρέττα ανόητη. Τέλος πάντων μέχρι να τις χωρίσω τις δυό τους που κοντεύανε να πιαστούνε μαλλί με μαλλί πέρασε η ώρα και ξημερώσαμε να ψάχνουμε τα ρημάδια τα backgrounds που τελικά η γιαγιά μου κατάλαβε και είπε αφοπλιστικά ααααα φόντο εννοείς. Ναι φόντο, της λέω. Ε και δεν το λες τόση ώρα απαντάει αυτή και η πίεση μου φτάνει στο 20 με την αναισθησία της.

Κι αρχίσαμε μετά να ψάχνουμε μανιωδώς ανά τα κυκλοφορούντα backgrounds όπου μπλόγκερ ντιζάινερ έψαχνα εγώ να βρω κάτι άλλο που να είναι μεν βίνταζ αλλά και νεανικό, να μην το έχουν άλλοι, να της αρέσει κιόλας διότι ήταν και απαιτητική και έβαζε το γυαλί της να τα εξετάζει ένα ένα η αθεόφοβη μέχρι που της είπα "προσκλητήριο δεν κάνει σήμερα ο Αγιος Πέτρος να σε μαζέψει;" και γύρισε τη μούρη της με ύφος απαξιωτικό και είπε : "Α να χαθείς τέρας ανάγωγο". 

Εν συνεχεία άρχισε "αυτό δεν μ' αρέσει,  εκείνο δεν με φωτίζει, αυτό είναι καρακατσουλαριό, αυτό να το τρίψεις στη μούρη σου, εγώ δεν το φοράω αυτό παιδί μου είναι για κάποια νεωτέρα, αυτό καλό μου φαίνεται, αυτό θα με παχαίνει νομίζω, αυτό κάτι λέει, κείνο το συκλαμέν πολύ κομψό, αυτό ας το προβάρω λίγο μ΄αρέσει, εκείνο αππαπαππαπα, τούτο κάτι λέει, ααα αυτό πολύ ωραίο αλλά να δούμε κι άλλα, αυτό καλό είναι για το καλοκαίρι θα κρυώνω τώρα, τούτο κάπως δένει, κείνο μήπως είναι τολμηρό" κι ότι του φανεί του λωλοστεφανή τέλος πάντων 4 μέρες ψάχναμε.

Ηθελε να είναι λαμπερό, ροζουλί και τα τοιαύτα, αθώο και ρομαντικό, κομψό απαραιτήτως, να είναι και εορταστικό "παιδί μου εορταστικό διότι έρχονται Χριστούγεννα, αλιβάνιστοι έχετε γίνει εσείς οι νεώτεροι" και ότι ήθελε ... ήθελε. 

Στα πατώματα απ' την κούραση εγώ κι η γιαγιά μου η Κασσιανή ακάθεκτη να προβάρει background για την αφεντιά της διότι "εγώ παιδί μου δεν βάζω ότι κι ότι, αν δεν είναι καλή οργαντίνα και μετάξι φυσικό δεν το φοράω που να σε δώ να κρεμιέσαι απ' τη λάμπα" κατά την προσφιλή της έκφραση. 

Εδωσε ο Μεγαλοδύναμος και βρήκαμε μερικά, που τα καπάρωσε παρακαλώ "για να συναλλάζουμε" λέει, και πρώτο πρώτο ήθελε αυτό με το κοριτσάκι που της θύμιζε κάπως λέει εμένα όταν ήμουνα μικρή.

Τέλος πάντων το βάλαμε το καινούργιο background και πολύ της άρεσε της γιαγιάς μου της Κασσιανής η οποία αφού το καμάρωσε κάμποση ώρα μου είπε να καλέσω τις φίλες μου να το δουν κι αυτές και μου εδήλωσε ότι αναχωρεί διότι την περιμένει ο παππούς μου ο Δημητράκης να παίξουν πινάκλ με τον Αγιο Πέτρο "το συνηθίζουμε ένα πινακλάκι κατά τας 7 κάθε απόγευμα", όπως είπε, και μου ανακοίνωσε φιλώντας με στον αέρα μη χαλάσει το μακιγιάζ ότι θα επανέλθει για να κάνουμε "όλοι μαζί Χριστούγεννα όπως παλιά".

Τώρα τι εννοεί... ο Θεός κι η ψυχή της ... μάλλον θα έχουμε γέλια χριστουγεννιάτικα με δαύτην...